[zog]

SI PO MBAN MOTI?

Përse s'ma shkruan ndonjë fjalë,
Sa kohë që shkrimin s'ta kam harruar?
Pa dashuri, pa brengë, pa mall,
Veç si është koha andej më thuaj:

Vazhdon të bjerë mërzitshëm shiu,
Apo ka nisur bora e parë?
A bën shumë ftohtë kur fryn veriu?
...

Po ato buzë, kush t'i puth, vallë?


LUTJE ZOTIT

Zot i Madh i Lavdëruar,
Një lutje dëgjoma mua!
S'të lyp gjë që s'ka kjo botë,
Veç dimrin ta bësh të ftohtë.
S'më mahnit bora e bardhë.
S'më dhimbsen arinjtë polarë.
S'adhuroj kohën e keqe.
S'dua malet me qeleshe.
Por kur vjen acar i ngrirë,
Vajzat e buk'ra mbërdhijnë.
Sytë në ngjyrën e gështenjës,
Nxihen, u bëhen të errët.
Vishen me magji të bukur.
Mrekulli janë për t'i puthur...

Kaq ish' lutja ime e thjeshtë.

(Dreq, sa shumë po zgjat kjo vjeshtë!)


VAJZA QË MAGJEPSI DIELLIN

Ëndërr të bukur, a keni parë?
Edhe më bukur kam parë vërtet:
Një vajzë hipur mbi një kalë,
Një kohë të largët në fushë të shkret'.

Mbërthyer gishtat kishte në jele
Me këmbët zbathur kalin shaluar.
Nga sytë shpërthenin shkëndia jete.
Ah, veç ta shihnit kur u rrëzua!

Thashë se u vra. Thashë se s'do ngrihej.
Thashë, zemëruar do mallkojë kalin.
Thashë... , por gabova! Një çast magjie,
Ajo çapkëne mua më fali.

Kalit i hipi si shtojzovallja.
Me të iu shkri, njësh iu bë trupi.
Mbi jele ranë krrelat e saja
Me buzët - gjak, kalin kur puthi.

Përhumbi dielli në ata flokë
Dhe unë i shtangur mbeta atje.
I shkreti kalë, harroj të zotnë.
Pas saj të dehur, rendnim të tre.


Shkruar nga MakC, 2007.

[zog]

NË QYTETIN TIM BIE BORË

Një vajzë e vogël me sy të qeshur,
Me faqet zhytur në pëllëmb' të dorës,
Përhumbur sheh si bien heshtur,
Bardh-e-të-bukur, flokët e borës.

Unë, mbetur vetëm si përherë,
Dëgjoj si kollet në rrugë ngadal',
Një stinë që s'është vjesht', as pranverë,
Një dimër homoseksual.


perseri nga (i hatashmi (IMG:style_emoticons/default/bonjour-97213.gif) ) MacK