[Vizion]

Gjat pothujse gjysme dekade qendrimi ne Azi un kam pas knaqsin me njoft njerz qe lindin vetem nji her ne shekuj jo ne dekada. Bij e bija te bukuris njerzore per te cilet nuk ke kurajon as fjalet e duhuna me pershkru personalitetet e tyne monumentale; qe me te vertet t'bajn me te marr malli per pranin e tyne e uron te kishe jetu edhe 100 vjet ma shum ne prezenc tyne.
Nji prej tyne asht e bija e ish ministrs te informacionit, komunikimit e arteve te singaporit qe pervec mikeshe te mire, e kam pas edhe shoqe universiteti.
Diskutimet e trajtimet e saja te jashtzakosnhme te temave te shumta e te natyrave te ndryshme perfshi ato te profilit shkencor, artistik, politik, ekonomik, romantik, etj etj dhe perspektiva se si gjithsecili me kete dituri duhet te kontribuoje ne ndertimin e nje te ardhme te mire per vetin e njerzit qe e rrethojn, gjithmone me kan impresionu e majt vemendjen teme bile edhe masi u ndashim e shkonim ne shpija tona. Ishte gjate ketyre bisedave kur ne nje moment ajo me pat drejtu nji pytje qe me pat vu ne jo pak veshtiresi, pasi nenkuptonte nje rivizitim te konceptit te NJERIUT. (Nje koncept qe ne kulturat europjane qysh nga Plato asht historikisht zhvillu si nje diktonomi-dualiste....)
Ajo me pyti ' Elvis cfare mendon ti pse disa nga njerezit ne moshe te pjekur ( afersisht mbi 25) qe konsiderojme si perfekt nganjhere "ndryshojne" per keq pas nje periudhe kohore, duke na ba edhe neve me ndryshu vlersimin per ta"?.
Hmmm, E dija qe ajo nuk priste pergjigje te rendomta si pershembull (1) ndoshta ai njeri ka qene i keq gjithmone por ne kemi deshtu me e dallu pjeserisht pasi ai/ajo ka qene nje aktor/e e mire ne rol te vet; ose 2) Edhe njeriu ne moshe mature mund te ndryshoje per mire ose per keq gjate jetes....) .
Ajo deshironte te degjonte nje te vertete qe thyente me keto shpjegime te rendomta e kajher fallxo rreth natyres se njeriut.

Njeriu nuk eshte absolutisht Perfekt as absolutisht Joperfekt-i keq!
Kjo sepse ne cdo njeri ndollen dy forma egzistence te ndryshme.
Njana eshte Zoti (Qe nenkputon shpirtin e Tij qe na ka dhurua perkohesisht e nje dite duhet t'ja kthejm) ! Tjetra eshte Toksorja qe nenkupton materien-trupin, instiktet, egon, mendjen, arsyen e cdo gja tjeter qe e kena gjet a kriju ne kete toke dhe do ja lajm kesaj toke....

Pra ne secilin prej nesh egziston Zoti, dhe totaliteti i elementeve toksore qe mund ta ekspozojne njeriun ndaj forces manipuluese te Dajllit.
Mesimet e Shejta na shpjegojne qe aty ku Egziston e Mira egziston edhe e Keqja.
"Aty ku egziston Zoti egzizton edhe Djalli"
Kjo sepse jo se keto dy forca jane ne harmoni me njeratjetren por sepse jane ne Lufte per dominim.
Asht lufta e perjetshme mes se Mires e se Keqes qe zhvillohet gjithkund, perfshi edhe brendesine tone!
Po atehere cila pjes a porcojn i vetedijes ton totale mund te shenderrohet ne Djall?
Shpirti jo smund te shenderrohet ne Djall sepse eshte Zoti vete dhe perben fronin hyjnor,
por mendja e arsyeja munden sepse jane tokesore e te krijume socialisht prej vet njeriut.
Natyra e tyre tokesore i ben keto elemente te vetdijes se plote njerzore te mos jene
imune ndaj influences se djallit.


Ne momente te caktume ne brendsin e secilit njeri zhvillohet lufte mes se Mires e Keqes, mes Zotit (Shpirtit) dhe Djallit ( Egos,, instikteve, frikes, apo kajher edhe mendjes e arsyes qe jane te krijuara nga kjo toke e shoqeri) per dominim mbi njeriun.
Njeriu I Mire nuk esht ai qe nuk ka te Keqe ne brendesi te veht (sepse sic thame gjithkush e ka te keqen e krijume e te trashegume prej toks) por i Mire asht ai qe gjat kesaj Lufte ne brendesi te tij arrin ti jape prioritet ullzimeve te Shpirtit-Zotit dhe jo manifestimit te se Keqes qe permendem. Ne disa momente asgja nuk mund ta siguroje qe mendja apo arsyeja qe perdor per te kordinu nje veprim mund te jete absolutisht e vertete dhe e drejte, por ama dihet qe Shpirti asht Zoti dhe nese ndjekum ate athere jemi plotesisht te sigurte qe ndjekim te verteten e perjetshme dhe drejtsin absolute.

Pershembull ne nje moment kritik njeriu qe doni shpreh ose ban dicka jo te pershtatshme dhe kjo ju ben te ndiheni te ofenduar thellsisht. Ndjenja e ofendimit promovohet nga egoja, perbamja e se ciles asht formu ne shoqnin ku lind njeri. Pastaj te fym ne ego perpiqemi qe brenda konvencioneve te arsyes te perpunojme e analizojme me mendje incidentin.
Dhe duke injoru ullzimet e shpirit, pas shum analizimesh me kete mendje e arsy mund te arrijm edhe ne vendime ekstreme si psh ndamja.Por sado besim te kena ne gjykimin ton asnjhere nuk duhet e nuk mund te jena 100% te sigurt qe vendimi qe arritem me arsye komandon te drejte absolute ....Sepse do ishte mekat pasi drejtsia Absolute nuk qendron ne mendje as arsyen e njeriut por te shpirti i tij qe asht Zoti.Prandaj nese ndiqen 'kshillat' e shpirit jena te sigurt qe sado shum te na kushtoje ne bejme ate cka asht e DREJTE ne syt e Zotit.



Rezultati i luftes se brendshme mes se Mires e se keqeq percakton edhe vektorin
e drejtimit te njeriut, drejt Qiellit ose Ferrit.
Asht teper optimiste me mendu qe njeriu gjithmone perpiqet me sigurua qe
ana e mire e tije te triumfoj gjithmone ndaj se Keqes toksore, pasi sikur te ishte keshtu nuk do kishte nevoj per purgator as per ferr. Fatkeqeisht edhe pse pothuajse gjat gjith jetes se tij nje njeri ka fitua mbi te keqen, ne nje moment te izolum e keqja mund te fitoje mbi te miren. Kjo asht edhe pse cuditemi qe tek nje person qe gjithmone jena mesu me pa perfeksionin hyjnor ne nje moment te izolum e keqja (qe gjithkush e ka) manifestohet me forcen e saj te plote.
Kjo asht perse njeriu nuk asht perfekt, por as joperfekt. Shpirti asht perfeksioni Zoti, dhe asht i pandryshushem, elementet toksore te e natyres ton njerzore si arsyeja mendja rregullat ligjet etj etj te inkorporume ne ne munden te ndryshojne ne varsi te influencave e faktorve te ndryshem perfshi edhe djallin.
Sa te kemi shpirtin e Zotit gjithsecili asht nji Zot ne vetvete, por sa te kena mendjen e arsyen ne nuk mundemi te mos tundohna prej toksores....Por njeriu i mire duhet te luftoje me gjith forcen e tij te mos lejoje toksoren me influencu veprimet e vendimet e tija.
Ai duhet me lan shpirtin te bahet ylli drejtus i tij.

[abs]

... sepse edhe pse njeriu vete e shtron pyetjen e dine qe nuk eshte perfekt, e prap nuk e beson ate!


(IMG:style_emoticons/default/biggrin.gif)

[zog]

une them ose zoti eshte i paafte, ose jemi ne qe nuk dime ta njohim perfeksionin.

[Jimmy]

C`dmth "i paafte"? Cfare do quajme "perfekte"?
Per mua psh njeriu eshte perfekt. Neve (dmth njerezve) na duket vetja "joperfekte" sepse ne e shohim veten si "te pavarur" dhe "te shkeputur" nga gjithshka qe na rrethon.
Por ne fakt ne nuk jemi "te pavarur" dhe te "shkeputur". Perkundrazi ne jemi pjese e jetes (kafsheve dhe bimeve te planetit) dhe bashke edhe me gjallesat e tjera jemi pjese e gjithesise. Fakti qe ne jemi (pjeserisht) te ndergjegjshem nuk ndryshon aspak vendin tone ne kete bashkesi universale. Dhe po ta shikojme veten si te tille (pra si pjese e nje teresie) atehere do e kuptojme qe ne ne vetvete jemi PJESE e PERFEKTES.

Eshte si puna e nje makine. Rrota ne vetvete nuk prodhon dot energji qe te levize. Motori prodhon energji po nuk leviz dot vendit. Por po te bashkosh motorin qe cliron energji, me aftesine rrotulluese te akseve dhe rrotave.....fituam levizjen.

Shikojeni veten si qenie "te pavarur" dhe normale qe do ju duket joperfekte. Verejeni si pjese e nje teresie.....dhe do ndryshoni mendim.

[lojtar]

Me duket pak a shume e drejte kjo qe thote Jimmy. Them pak a shume, sepse funksioni i njeriut mbetet i papercaktuar qarte, jo vetem tek ky diskutim, por ne pergjithesi.

Mund te gjykojme per persosmerine e diçkaje vetem ne lidhje me nje funksion te caktuar. Njeriu, i marre ne teresine e universit, neqofte se ndikon tek ecuria apo ekuilibri e ketij universi, eshte perfekt, nese jo, nuk eshte. Problemi eshte qe universi n'a tejkalon. Vetem Zoti i Universit, ne ka, mund t'a gjykoje njeriun ne lidhje me universin. Neqofte se Universit nuk i prishet ekuilibri, gjithmone sipas Krijuesit, nga mungesa e njeriut, njeriu nuk eshte as i persosur as i papersosur, thjesht i panevojshem, prodhim i nje aksidenti. Kjo eshte pak a shume teza e ekzistencialisteve.

Krijuesi i temes, nje pyetjeje qe i shtrohet dhe qe nuk ka te beje me persosmerine e njeriut, por me idealizimin qe i bejme disa njerezve qe n'a zhgenjejne me kalimin e kohes dhe qe vjen si pasoje e mosnjehes mire te vetvetes kur jemi te rinj, i pergjigjet nen "driten" e moralit kristian.

E kam fjalen qe pyetjes "A eshte njeriu i persosur?" i duhet shtuar "per çfare". Ne qofte se duam te kemi nje terren te perbashket diskutimi.

[abs]

...personalisht mendoj qe, si cdo krijes e gjalle dhe njeriu eshte i nevojshem, cdo krijes e kesaj bote vjen nga nje 'program' personal i caktuar i cili sherben si Ergänzung ne vargprogramet zingjire.

...,ndersa them se, te qenurit ose kerkesa per te qene perfekt eshte nje alternative e nevojshmerise se individit, me te cilin simbas mendimit tim deshiron te kompesoje difektin qe ai mendon se e ka.

p.s. tani qe ju lexova, vej re qe paskam thene te njejten gje, dmth qenkami mbeshtet tek njeri tjetri (IMG:style_emoticons/default/biggrin.gif)

[Shaqe]

Perfeksioni eshte fundi i lojes!

Interesante eshte se pamvaresisht se si prononcohemi kur vjen puna per te zgjedhur njerezit me popullor dhe me te deshiruar jane nga me "imperfektet". Biles tani qe po shkruaj po degjoj ne utube te 9ten e betovenit e po kujtohem qe ai ka qene nje Harbut i papare qe kushedi sa tipa si puna e asaj ish te bijes se minstrit duhet te kete zhgenjyer ne kohe te vete. (IMG:style_emoticons/default/94f8001b39360d331d2bad1745a0befd.gif)

[abs]

Fjala bjen, them se Lojtari eshte Perfekt!



(IMG:style_emoticons/default/wink.gif)

[lojtar]

Perfekt per çfare eshte lojtari? Me la pjatat?

[zacharia11]

kto qe flasin lojtar nuk flasin kot po leni ato ti... (IMG:style_emoticons/default/wink.gif)

[Estia]

Fakti qe njeriu eshte qenie qe pershtatet e ben njeriun qenie perfekte. Te gjitha menyrat e tjera per te vleresuar perfeksionin jane te percaktuara nga shoqeria, nga feja. Mendoj qe jane te ndryshueshme ne hapesire dhe kohe.