[zacharia11]

Edmond Tupja ka thene per kete liber:


......nje liber i papritur, por qe, vagellimthi, e prisja prej kohesh; fale shtjellimit befasues te intriges e stilit te perkore, Rudina Xhunga e ben per vete lexuesin e djeshem me sinqeritetin e saj pa makijazh, plot nerv, gati agresiv; ajo sjell nje deshmi tjeter, origjinale, se letersia shqipe e ketij fillimshekulli po lakohet bukur edhe ne gjinine femerore..."




Une e kam lexuar ne fakt dhe them qe me te vertete ka nje stil shume interesant... por jo ndonje 'kryeveper' le ta pranojme.

25.12. ?
* Ora 13:14

I panjohuri- Përshëndetje! Dua te ta them qe ne nisje: nuk do të takohemi sot, as nesër, ndoshta asnjëherë. Por bëtë mirë qe komunikuam kaq idealisht, pasi gjetem te njeri-tjetri partnerin shpirtëror, qe nuk arritem siç deshem - ta benim real e fizik, pasi ti ishte tashmë "ti" dhe unë isha tashmë "unë"; te dy pasqyronim te kaluaren dhe te tashmen tonë me te tjerët, ndaj nuk u kuptuam, nuk u besuam, nuk...
Ky tip jam unë: inatcor si fëmijë, mendjemadh, qe dashuron me arsye e jo me ndjenjë, xheloz ne ekstrem, shkurt, burrë tipik shqiptar, sa modern ne dukje, aq arkaik ne thelb. Unë nuk arrita te te kuptoja e te te besoja se ti je vërtetë e lirë dhe e disponueshme për t'iu kushtuar një lidhjeje te re, jetësore, për te cilën unë ngulmova.
Më fal ne emër te asaj qe ndiejme për njëri-tjetrin, ndonëse nuk me pe kurrë e unë kurrë nuk te preka.
Me beso: te dua dhe do të te dua gjithnjë, kije parasysh këtë. Të uroj te gjesh një njeri shumë me njeri se unë, sepse e meriton. Dua të jesh e lumtur nga ç'do të te bëja unë! Paç fat!

Heshtje

- Shkruaj diçka, te lutem!
- Falemnderit qe me do! Falemnderit qe te dua!
- Mbase je e fyer, e zhgenjyer, por me kohe do të te kaloje e do të me kuptosh. Qofsh gjithnjë mirë dhe e mirë! Lamtumire!

*31.12.2002
Unë- Jo se ke qenë me mua çdo edicion lajmesh, por sot qe nuk je fare, e ndiej fort. Me ty dhe pa ty iku dhe edicioni i fundit i lajmeve te këtij viti. Iku dhe ky vit. Tani dua te dal nga kjo dhome grimi, ku jam mbyllur me celes qe prej një cerek ore, te fshij pudren, rimelin, te kuqin e buzeve, te fshij lotet gjithashtu, te mbledh veten dhe te uroj për Vitin e Ri gjithkend qe me del përpara, pastaj te iki. Por nuk di pse duhet ta bëj. Dua te shtrihem këtu e te me zere gjumi dhe te iki pasi te kenë ikur te gjithë, edhe roja e fundit, edhe qeni te dera, te gjithë, të mos shoh e të mos më shohe njeri. Jam e derrmuar. Nuk di as vete pse ia them këto një celulari te mbyllur, qe nuk do të hapet me për te me lexuar e shkruar, por duhet t'ia them dikujt. U bene shumë vjet, te rinj e te vjetër, qe ikin pa me bërë te lumtur! Mbase nuk është faji i tyre. Mbase e lumtur kam qenë vetëm atëherë kur nuk ia dija kuptimin fjalës. Atëherë isha e vogël dhe thosha me ze te lartë nëpër shtepi se i kisha kërkuar Babavitit te me sillte një cante doktoresh dhe naten e fundit, ndërsa rregulloja bredhin, canta gjendej krejt papritur dhe shtëpia mbushej me klithma gezimi. Pastaj dilja me babin nëpër qytet për të parë bredhin e madh te qendres te zbukuruar dhe i vertitesha e i vertitesha mos gjeja ndonjë dhurate tjetër. Ndoshta kjo duhet te jetë lumturia: të kërkosh pak e t'i gezohesh asaj qe te vjen, pa pyetur e pa dashur të dish se kush ta sjell. Ndoshta! Ndoshta kur pret shumë, nuk merr asgjë. Dhe ca me keq akoma, madje me keqja e te keqijave, qenka kur nuk do, nuk pret, nuk kërkon asgjë. Ja, si sonte! Sonte nuk dua, as pres gjë, madje as nuk di pse asgjene po e ndaj me ty!

*31.12.2002
*Ora 23:55

I panjohuri- Sapo e hapa celularin për te te uruar. Nuk doja ta mbyllja këtë vit pa te thënë asgjë. Ka qenë viti ynë.Por pashë se e kishe bërë para meje. Sapo i lexova mesazhet qe me dërgoje. Të falenderoj, janë gjithnjë te mirepritura nga unë. Nuk te kam shkruar, pasi me dhe përshtypjen se ndiheshe hatermbetur me mua apo nga mostakimi ynë. Ne pamundesi për t'u lidhur ne jetë, parapelqeva te mbetesha një mik i brendshem shpirtëror yti, si askush tjetër, besoj. Me vjen keq qe ndihesh keq. Me ty!
Unë- Falemnderit! Ishte një dhurate qe nuk e prisja komunikimi i sotëm. Të uroj një vit te mbarë!
- Edhe unë ty. Të uroj 2003-shin, vitin e sfides sate. Paç fat dhe realizofsh dëshirat-endrra qe ke për te gjetur njeriun tënd te jetës dhe u plotesofsh ne profesion, ashtu siç do të doje!
- Edhe ti, edhe ti! Po ta them sërish: u gezova qe me ishte pranë sonte dhe me shkrove, por nuk mendoj se do të na vleje e sherbeje te shkruhemi sërish. Ndoshta sonte ishte hera e fundit. Lamtumire!
- Lamtumire, zemër!


JANAR 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12

HESHTJE

13.1.2003

I panjohuri-Si je?

Unë-Keq,për dreq!Ti nuk mund ta marrësh me mend sa u drodha kur pashë sms-ne tënd.Kam pritur qe nga 31-shi.
Vete të thashë të mos shkruheshim me,por megjithatë prisja.

-Falemnderit për ndjenjen e shprehur për pritjen e gjatë dhe me ankth te sms-ve te mia!Edhe mua si ty më ka ndodhur,packa se jam permbajtur.Jam frenuar,pasi ti 2003-shin do ta shfrytezosh për te finalizuar marredhenien premtuese te nisur me pare.
-Falemnderit qe dole mbi vetepermbajtjen tënde!E vetmja gjë qe dua te finalizoj këtë vit,është takimi me ty.
Dua te te takoj,miqesisht,ose detyrimisht,ose seriozisht,ose si të duash ti.Por unë dua te te takoj.Ti si thua?
-Miq ke,te dashur ke,mua për se me do?Unë do të takoj nëse nuk do të kisha shprehur ndjenjen,e cila mbeti aty ku nisi.Atëherë,pse me propzon te takohemi?
-Pyetja nuk shtrohet pse dua te te takoj,por pse do ti.Është kaq normale ajo qe te kerkoj.Çfarë te pengon ty?Nuk kerkoj impenjim,vetëm te te njoh dhe të flas me ty  një pasdite.Nuk arrin ta kuptosh se dua te te njoh?
-Të kuptoj,por nuk te jap te drejtë.Edhe diçka:ti ke folur me te për sms-te tona dhe kjo edhe një tjetër arsye qe me detyron te të mos takoj.
-Po me thua se kam folur me te për sms-te tona?Dhe nëse e kam bërë,c'problem perben kjo për ty?
-Tani asnjë problem,por vetëm se nuk ke qenë e sinqertë me mua kur me thoshe se ishe ndare.Fale arsyes,nuk gabova.- Pse bëjmë lodra fjalesh? Ti pranon se je frenuar te me shkruash, domethënë do të doje. Atëherë, ti do të me takosh, thjesht vetefrenohesh. Kam te drejtë? Ti do të me takosh?
- Nëse do të ishe e lirë. Ti je për marredhenie paralele, unë jo. Ndaj s'ka kuptim te te takoj. Dhe vetepermbahem. E qartë besoj?
- Unë nuk genjeva. Isha dhe jam ndare prej tij, ne gjithë kuptimin e fjalës "ndarje".
- Nuk ia vlen të merremi me këtë, por te kujtoj se vete ke thënë se mbetet miku yt; aq mik, sa i flet dhe për sms-te tona etj., etj.
- A mund ta di se si mund të bindesh ti? Çfarë te bëj qe te te bind se unë me këtë njeri nuk takohem me, fare, nuk kam marredhenie/
- Asgje, kur nuk mundem me gjithë ato mesazhe, nuk mund te besoj ne sinqeritetin tënd. Ti me dashje kapercen gjithçka qe nuk te intereson.

*14.01.2003

Unë- Miremengjes! E mbylle dje pa e mbyllur.
I panjohuri- E mbylla sepse me merziti qëndrimi yt i skajshëm. Anashkalon thelbin e sms-ve te mia, duke penguar komunikimin qe kërkon.
- Unë nuk kerkoj komunikim, kerkoj takim. Unë dua te te takoj ty, dua te te takoj. Ndoshta tani, ose nesër, ose pasneser. Kur të duash.
- Pse, qe te me njohe edhe i dashuri yt? Kështu qe vazhdojme komunikimin, por pa me bërë presion për t'u takuar.
- Nuk e di ne ia vlen ta nisim komunikimin nga e para. Qëllimi i gjitheckaje ishte te te takoja me 25 dhjetor. Nuk e bëtë. Kam qenë keq, sidomos pas sms-ve te 25-s dhe 31-shit. Vendosa të mos komunikonim me. Por nuk e permbaj dot veten. Tani kam te njëjtën kenaqesi si vjet, qe s'di ku do të me çoje. Ti nuk do të me takosh dhe unë nuk di si te te bëj te vendosesh. Sms-te nuk mjaftojnë për t'u sqaruar dhe nuk do të na çojnë asgjekundi, as mua, as ty. Nuk di çfarë po me ndodhë. Jam rremuje, më pak fjale: kënaqem kur më shkruan, por kam frikë.
- Mos ki frikë te me përgjigjesh. Luhatjet e tua me largojne. Nuk jam unë pasiguria, por ti.
- Jo, nuk jam e pasigurt. Jam shumë e sigurt se e vetmja gjë qe dua, është te te takoj. Po pres qe ti te sqarosh pasigurite e tua. Do ta besh? Unë nuk dua te nis e t'i tregoj historite nga e para. Jam krejt e sinqertë ne gjërat qe te kam thënë dhe te them. Dua te te takoj, te te njoh. Është krim? Rrime një pasdite bashke, flasim. Flasim sërish. Takohemi te nesërmen dhe flasim. Nëse nuk ecën, nuk flasim. E di si sillesh ti? Sikur, po të takohemi, do të te çoj për dorë ne kishe. Jo, o njeri, do të takohemi, do të hame ose jo dreke bashke, do të flasim dhe kaq. Mos u tremb.
- Falemnderit qe me jep zemër mua frikacakut! Nuk je për mua grua e tmerrshme, por heperhe nuk je ne te njëjtën gjatesi vale me mua. Ia lemë komunikimit me sms ose kohës. Zgjidh ti.
- Unë te kam zgjedhur. Dhe nuk besoj se do të me kesh edhe për shumë kohe peng.
- Vazhdo, duke te uruar qe te besh zgjidhjen me te mirë për vete, jashtë meje. Unë s'mbaj njeri peng.
- Por po me mban mua peng! Me tako, pastaj te tjerat ia lemë kohës, arsyes. Nuk kemi si te komunikojme ne kushte te pabarabarta. Nuk është e ndershme.

*15.01.2003

Unë- E nderpreve sërish dje komunikimin.
I panjohuri- As ti nuk m'u duke se ishe gati te vazhdoje. Mu duk se ishe e zënë. Nuk dua te te ve ne pozite te vështirë qe te komunikosh me mua kur je e angazhuar, por dhe nuk me pëlqen te nisesh kur lirohesh nga...
- Kontrollo parandjenjen. Unë jam e lirë pa fund te te shkruaj. Nëse e bëj rrallë, kjo ndodh ngase kemi një komunikim ende te pastabilizuar, jo pse nuk dua, as se jam e zënë me...

HESHTJE

*15.01.2003
*Ora 24:00

Unë- Po të them nate, edhe pse e ke mbyllur celularin dhe nuk do të ma kthesh përshëndetjen. Çfarë nuk po shkon? Na kishte marrë malli te dy për te folur dhe nuk flasim. Ç'do të bëjmë? Tani e kam mësuar: ty është e kotë te te imponohesh, maksimumi mund te te prek, por në fund bën siç do vete. Ndaj, te lutem, m'u pergjigj kur te hapesh celularin, te lutem. Ç'do të besh? E nise, e mbylle, e rrifillove (ndoshta). Po tani?

.

[Ms.Er]

Me pelqen menyra se si autorja ka dashur te tregoje qe nje ish-lidhje nuk perfundon lehte sado qe ti perpiqesh ta bindesh veten me arsyetime te drejta.

16.01.2003

I panjohuri- Miremengjes! Sapo u zgjova. Mbreme jam kthyer vonë. Këtë fillim viti jam i zënë me lidhje kontratash. Ndoshta bashke duhet te bëjmë "kontraten e komunikimit".
Unë- Miremengjes! Nga mesazhi yt u zgjova. Këtë vit e kam nisur me shumë gjume. Dakord për kontraten e komunikimit. Vetëm ma shpjego.
- Pika kryesore: pa hatermbetje ne çdo rrethanë. Shkruhemi vetëm për tema qe te dy duam t'i diskutojmë. Ndryshe e nderpresim pa te drejtë rifillimi. Dakord?
- Kur nenshkruan një kontrate, percakton kohën. Vendos një date-kufi për takimin. Ai është qëllimi, te paktën për mua.
- Do te ishte paravendosje, qe do të na detyronte te ishim ne pritje te tij, ndërkohë qe takimi mund të vijë natyrshem, shumë me pare. Ndërkaq ti je e lirë dhe pa asnjë detyrim ndaj meje. Kjo deri ditën qe do të takohemi. Mandej lidhja jonë varet vetëm nga ti. Kjo do të thotë se, në rast se te takoj, unë jam i bindur dhe pastaj mbetet të bindesh ti se unë vlej për ty po aq sa ti për mua. Të ndihmojme njëri-tjetrin me sinqeritet për të ardhmën tonë.
- Nuk di sa do të mund te të vij ne ndihmë ty dhe vetes. Duhet te me kuptosh. Jam unë ajo qe ecën ne errësirë, dhe ti nuk me jep asnjë dorë.
- Je shumë e ngutur, e di këtë?
- Po nguti nuk është faj, është dëshirë.
- Ah, ti po qe e çon gjuhën ku te dhemb dhëmbi dhe i stis fjalët si te te interesojne.
- Nuk do të te shkruaj për ca kohe, pasi do të jem ne një varrim.
- Besoj e shpike këtë.
- Jo, jo, vërtetë, varroset vellai i vogël i një mikut tim. Vdiq rastesisht. Rastesia është fatale, të merr e te jep gjëra qe kurrë s'i kishe menduar.
- M'u bërë si mesuese tani! Ik ku ke për te vajtur dhe më shkruaj sapo të mbarosh.
- Mirë.
- Je e mirë. Sikur te ishim takuar dhe miqesuar me pare! Sa bukur! Sa larg! Sa keq qe jemi marrë me te tjerë! Tani do të flisnim për problemet e fëmijëve tanë e nuk do të benim vete si fëmijë. Ik tani, shkruhemi me vonë.

16.01.2003
*Ora 18:00

Unë- Mbarova, jam e lirë tani. Po ti?
I panjohuri- Edhe unë mbarova pa mbaruar pune. Pse është e vështirë për ata qe duhen te sillen siç ua do shpirti, pa gerveret e tipit/
- Është e vështirë, sepse ata qe duhen nuk janë indiferente ndaj njeri-tjetrit. Grinden ne kerkim te komunikimit te përkryer. Nuk është gjë e mirë, por shumë me e mirë sesa ata qe nuk duhen, qe as flasin, as kërkojnë, as japin, as marrin, e kështu qe nuk kanë pse grinden. Nuk ke pare cifte ne bare, restorante qe përtojnë dhe te shihen ne sy? Shkembejne fjale vetëm për te kërkuar vajin a kripen. Mendo c'ndodh me ta ne shtepi a shtrat! Ndërsa kjo qe na ndodh neve, ka te beje me mënyrën qe kemi zgjedhur për te komunikuar. Kjo na e veshtireson edhe me shumë lidhjen. Ti nuk me beson, por do të ishte me e lehtë sikur te njiheshim te dy. Unë nuk do të isha kaq nervoze dhe e ngucur. Pa dyshim do të toleroja me tepër. Edhe ti, pse jo?
- Do te doja te dija si e vlerëson ti veten dhe partnerin: sa e do, pse e do, sa e toleron, sa kërkon te te toleroj?
- Këto janë gjëra me te ndier, jo me te shpjeguar. Unë ne përgjithësi jam njeri i ftohte, dua pak njerëz, por me gjithë shpirt. Zhytem ne dashuri, aq sa nuk pyes për arsyet. Toleroj. Ne përgjithësi nuk me bëjnë përshtypje gjërat e vogla, por as te medhate. D.m.th jam një cike kot. Merzitem shumë, por nuk largohem pa gjetur pse u merzita. U shkoj pse-ve deri në fund, dhe kur kam mbaruar së foluri, më ka ikur merzia. Të nesërmen nuk më kujtohet aq qe bëra fjale. Nuk di te te them me shumë. Po ti?
- Unë jam ndryshe. Dua shumë, por nuk fal. Unë nuk ia fal vetes te takoj një femër, edhe pse e dua, pa u bindur se ajo nuk e do me atë qe ka dashur. Aq me tepër qe...
- Qe?
- Qe unë e njoh atë. Është rregull mes meshkujsh qe të mos ngaterrohen me te dashurat e atyre qe njohin.
- Oh, prandaj ne Tiranë te gjithë shkojnë me të gjitha?!
- Ah, fillove ti me përgjithësime?! Nuk më duhet fare c'bëjnë te gjithë e të gjitha ne Tiranë. Me duhesh ti dhe unë. Dhe ai më intereson, kuptohet.
- Si e ke emrin?
- Do ta mesosh edhe emrin, po kur te vendosim te takohemi.
- Unë kam vendosur. Ti po humbet kohe.
- Nuk e quaj kohe te humbur, përkundrazi. Nëse për ty është e tillë, e nderpresim komunikimin, ia lemë kohës.
- Nuk dua te me kercenosh sa here te kerkoj te takohemi. Ti e di qe tashmë u jam nënshtruar kushteve te tua, por nuk parandiej asgjë te mirë. Unë njerëzitë i ndaj ne ata qe i njoh, nuk i njoh, i dua, nuk i dua, u besoj, nuk u besoj. Ku te te fus ty? Nuk te njoh. Emrin ne celular ta kam shënuar "I panjohur". Një here ne dy sms me kap paniku mos je grua apo mos e bën këtë komunikim për llogari te tjeterkujt. Por vazhdoj. E di pse? Sepse e vetmja gjë qe kërkova ne kishe për Krishtlindje, isha te te takoja ty. Me beso me intuite. Do të vijë koha qe do të me njohësh e do të me besosh me logjike.

Heshtje

- Nuk do të me thuash asgjë? Ti ma njeh ankthin kur vonon çdo sms e jotja. Ndoshta je i zënë, por mua me duket se thashë diçka qe te preku dhe ti reason duke heshtur....
- Vertete me mendon here grua, here detektiv, here ku e di unë çfarë dhe prapë me kërkon? Cuditem me këtë spekter ankth-dëshirë qe perjeton! Me vjen shumë keq. Më fal. Më duhet ta zgjidh. Do te mendoj se si. Nesër te jap përgjigje. Për sot me mirë ta mbyllim. Nuk duroj dot te me perfytyrosh dhe shperfytyrosh deri ne grua! Diçka ende te mundon.
- Po i mendoj të gjitha, por është me e fortë dëshira për te vazhduar. Nuk ka nevojë te me kerkosh falje. Mjafton te me takosh sa me shpejt.
- E vleresoj si ndjenjen, ashtu edhe ankthin. Por dije se unë jo rrallë mendoj qe ti luan me mua, madje bashke me te. Ndaj jam i kujdesshem te shmang çdo konflikt.
- Ai për ne s'di pothuajse asgjë. Kaq te poshtëër me di mua, sa te luaj kështu me ty dhe veten?

- Di se nga dashuria edhe njeriu me i mirë bën çdo gjë. Nejse, naten!

- Natën! Natën! Me beso një here mua dhe do të besoj pafund.

17.01.2003
*Ora 07:20

I panjohuri- Miremengjes! Të zgjova? Më fal.
Unë- Jo, s'ka gjë. Me bën mirë te zgjohem herët, Po ti, pse kaq me ngut sot?
- Ne shtrat jam akoma. Doja te dija ne kishte fjetur mirë. Unë do të cohem tani dhe do të mbaroj ca pune, qe të flasim nga 12-a. Mirë?
- Mirë. Dite te mbarë!

ORA 12:30

Unë-Mirë te shkojnë punët?Kur te lirohesh,kujtohu për mua.
-I panjohuri-Pothuajse mbarova.Nëse je e lirë,fillojme.
-E lirë jam,ne kuptimin qe nuk kam pune.Nëse do të mbarosh gjërat e tua,shkruhemi pasdite;nëse ke mbaruar fillojme qe tani.Por nëse ke marrë një vendim,jam ne ankth ta lexoj.Mbreme kam fjetur keq.Me dukej sikur do të ndodhte diçka sot.
-Asnje vendim për te qenë ne ankth,veç do të flasim troç.Fillo ti e para.Çfarë ke ne adresen time.Pyetme qe te përgjigjem.
-Nuk kam ndonjë gjë pr te te pyetur.Ti e di qe unë kam vetëm një dëshirë dhe kërkesë:te te takoj.
-Po filloj unë,atëherë.Nëse nuk do,s'te pëlqen apo dyshon tek unë,ma thuaj se nuk përgjigjesh.Por te lutem,nëse vendos te përgjigjesh,beje sinqerisht,se me pas do të vuajme te dy;madje qysh ne takimin e pare.Unë dua te saktesoj ato qe kam mësuar për lidhjen qe ti ke pasur e qe edhe tani disi e vazhdon.
-Po,dakord jam.Do te përgjigjem sinqerisht,duke pasur besim se,takohemi apo jo,këto do të mbeten mes nesh.Pyet hapur,te te përgjigjem hapur.
-Falemnderit,pasi e kuptoj pozicionin tënd te vështirë.Por edhe mua duhet te me kuptosh pse ngul këmbë ne këtë teme:nuk dua ta ndertoj marredhenien time mbi një te ngritur me pare nga dikush qe ti e ke dashur vërtetë shumë...Por kjo tregon force karakteri.Është për t'u pasur zili.Nuk di ne do ta kem edhe unë fatin e tij...
-Pyetme,pra!
-Pse e nise atë lidhje?Ti e dije se ai ishte i martuar dhe sidomos pse e bërë publike?
-Ishim miq prej vitesh.Nuk ishte miku im me i ngushtë,as nder me te afert,por kam ndare me te disa çaste te deshperuara.Ndoshta për rastesi,e takoja ne ditë te keqija për mua,ose mbase dhe e kerkoja ne ditë te tilla,sepse ai me jepte siguri.Mbaj mend si tani një çast kur po ecja me te buzë Lanes.Ishe si e renduar prej një problemi,për te cilin nuk doja t'i hapesha askujt dhe ndërsa ecja krah tij,ndjeva se mund te mbeshtetesha tek ai.Kam përshtypjen se ajo sekonde,ai çast ecjeje me te permblodhi gjithë ndryshimin mes miqesise dhe dashurisë.A nuk thonë se i ndan fare pak gjë?E kapercen pa e kuptuar.Me pas,duke punuar bahske,dilnim pa problem ne publik.Derisa lidhja jonë u mesua dhe unë nisa te rezervohesha.Kjo bën qe ne njëfarë mënyrë të mos shijoja kurrë te qenet çift.Aq sa me kapnin denesat tek vezhgoja makinat mbushur me cifte,qe dyndeshin ne Durrës.Me ngushellonte vetëm fakti se te gjithë e kishin një problem.E kush nuk ka?Unë,për shembull,problemin me të madh kisha te dielat bosh.Ne Korce,një ditë gjeta një ikone "Shen e Diela".Nuk di te te them sa e perulur u ndieva para saj.U mbusha me mornica qe nuk i kam provuar as kur i putha doren Papes.E kam prekur ikonen për minuta te tera,duke u lutur pa ze te me falte ca te diela për t'i shijuar jo vetëm me gjume.Nëse te duket se nuk u përgjigjja,thuama.E di qe s'te pëlqejnë ato qe shkruaj,po kjo është e keqja e se vërtetës:kërkohet,por s'durohet.
-Perjgigja ishte e sinqertë.Pra,nisi siç e nis shumica.
Por u be serioze,premtuese;perspektiva,dëshira për fëmijë,premtimet për ndarje,bashkejetesa etj.
-Nuk di si e ke vazhdimin,por ne nuk kemi bashkejetuar.
-A është e vërtetë se te ka share rëndë pas një incidenti pak a shumë publik qe i krijove?Interesohem për tolerancen tënde ndaj tij.
-Ti e di vete ku do të dalësh,por nuk ke për te mësuar shumë për mua duke u nisur nga marredhenia ume e shkuar.Është si te ndaloja unë tek ish-historia jote për te mësuar so do të reagoje me mua një te ardhme.Por do të ishte gabim dhe nuk e bëj.Nesje.Është e vërtetë,unë krijova një incident pak a shumë publik,qe,meqë me pyete,duhesh ta dish çfarë ishte.Ai bëri sherr,Pastaj nuk folëm me.Unë pothuaj nuk shkoja ne pune.Vetëm dobesohesha,aq sa,kur erdha ne pune sërish,nuk njihesha.Ato kohe i kaloja ose ne banjen e shtepise duke fshirë pasqyren nga avujt e loteve,ose ulur mbi tavolinen e punës duke pare nga dritarja gjithë makinat qe kalonin.
Derisa një ditë ndaloi makina e tij.Me kerkoi falje.
-Dhe ti e fale?D.m.th.ti e toleron,edhe pse te fyen rëndë.Pse valle kjo tolerance?Vetëm pse ai te do?

- Jo vetëm sepse unë e doja. Të duash, për mua do të thotë të duash pa kushte, të duash edhe kur tjetri nuk te do; të duash, për mua është te mbyllesh sytë, sepse, po i hape, i pe të gjitha, dhe kjo nuk është ndjenjë, është arsyetim, qe vetëm me ndjenjen nuk ka lidhje. Lere pastaj fjala "falje" nuk hyn fare këtu! Unë nuk e takova; gjatë atyre ditëve ndieja ankth nëpër zyre, nuk isha mirë. Sa here me kapte një ankth i tillë, e disa se ai kishte shkuar ne shtepine qe kishte ne fshat, por ato kohe e dija se e kishte shitur. Derisa me ra celulari. "Ku je, o njeri?!" - " Jam ne spital. Jam shtruar, jam keq. Jam si "Paula" jote tani. Po doja ta thosha. Dua qe të dish se tani qe ti nuk je me mua, as ne nuk dua te jem me veten. Dua qe ta dish." Kaq tha dhe e mbylli. Permendi "Paulen", librin e Izabele Alendes, qe unë ia kisha treguar faqe për faqe një mbrëmje ne Dhermi dhe ai me pas më tha se atë nate kishte rënë ne dashuri me mua, atë çast kur tregoja sikur ta kisha jetuar komen e Paules. Nuk me genjente, duhej te ishte vërtetë sëmurë. Nuk kishte pse ta shpikte. Por nuk më tha ne cilin spital. Celulari i tij ishte i mbyllur. Nuk di te ta them saktesisht çfarë bëra atë nate, por e gjeta spitalin. E gjeta dhomen. Ishin te dy. Gruaja flinte ne shtratin përballë. Dhe ai i kishte sytë mbyllur. Unë ndalova vetëm një çast. Një çast te shkurter. Shumë. Kohe me pas më tha se ai çast e kishte mbajtur ne jetë, ndërsa temperatura nuk i zbriste dhe mjeket nuk ia zbulonin dot virusin. "Ne fillim ndjeva parfumin, - më tha, - pastaj hapa sytë dhe te pashë qe qaje. Pra, me doje akoma. Dhe unë te doja shumë." M'i tregoi të gjitha ne një dhome hoteli një ditë pasi kishte dalë nga spitali. Atë ditë, kur unë ngashereja qe e shtrengoja sërish, ndërsa ai me pushte balluket e lagura.
Dhe nuk e lashe dot. Nuk e lashe mes lotesh, as ne Shen Valentinet e pafestuar, as ne Vitet e Rinj te telefonave frikacake, as, as... E lashe pak nga pak. Perdite e nga një cike.
- Cila qe arsyeja e ktheses sate te vonuar?
- U tremba. Nuk me mjaftonte me familja iluzive. Por pikën e fundit ne kupe e hodhi sëmundja e se shoqes. Ajo u semur krejt papritur nga diçka e keqe. Ndoshta ajo e genjeu atë, ndoshta ai mua, ndoshta ajo shkonte ne palester dhe u tret aq papritur, por mua me kapi ngerci i vdekjes. Sikur ajo te vdiste për fajin tim? Do ta bëja realitet familjen qe kerkoja, por me hijen e një vdekjeje mbi mbulesen e bukes, mbi carcafet e dhomes se gjumit, mbi librat dhe ushqimet. Do te ishim prapë tre ne një shtepi. Nuk ia thashë, por ndërsa ai nisi t'i perkushtohej me tepër familjes se lënë shumë kohe pas dote, unë i largohesha ngadalë, ngadalë.
- Nuk te duket se u përdore prej tij? Ti e doje. E tolerove për moshen, tipin, mungesen e veprimit dhe te burrerise për t'ia thënë familjes ndjenjen qe kishte dhe jetën qe donte te ndertonte me ty. Po ai c'bëri për ty?
- Ma kanë thënë gjithë miqte e mi këtë, me mirë te them ish-miqte, pasi nisa te pertoja t'i frekuentoja, ngaqë ma perseritnin shpesh padobine e kësaj lidhjeje. Do te doja të mos ishte kështu.
- Po planet e tij për te ndjenjur bashke sa reale te dukeshin dhe kur nise t'i shihje me dyshim?
- Të jem e sinqertë, unë ende mendoj se ai donte te ndertonim një jetë te perbashket. Por ndoshta kështu ndodh ne gjithë marrëdhëniet me burra te martuar. Nuk e di, nuk kam pasur pervoja te ngjashme dhe nuk para kam pyetur. Me janë dukur vulgare femrat qe frekuentonin një burrë qe kishte grua. Me krijonin bezdi, kur e hapnin gojen vetëm për t'u ankuar. I mbaja larg. Vetja me dukej ndryshe. Edhe pse unë kam qenë njera prej tyre.
- Po ai kush ishte, njeri prej tyre?
- Me dukej vetja një mundësi e dytë për te. Një jetë e dytë. Kur nisi te bënte plane si do të ndahej, mbaj mend se as e sforcoja, as e nxitja. I kërkova vetëm t'i bënte gjërat sepse donte dhe jo se duhej. Madje, më kujtohet se një nate erdhi në shtepine time për te me thënë se kishte ikur pergjithnje , se do të jetonim bashke, se do të ndahej. Piu dhe fjeti. Ndërsa e kishte zënë gjumi, e kundroja të kishte marrë pjesen me te madhe te shtratit, te carcafeve, te jastekut. U çova me gjunje dhe me kapi një plogeshti e pashpjegueshme. Doja te zgjoja, ta pyesja, te flisnim se ç'do të bëhej me ne, si do të ndahej, ku do të jetonim, kush do të gatuante, kush do të bënte pazarin, a do të merzitej ai kur unë te vija pa humor ne shtepi, a do të nxehej nëse mbaja ndezur abazhurin e dhomes për një kohe te gjatë, a do të...
Kisha një mijë e një pyetje për njeriun aq afër meje, qe flinte, dhe nuk dija ne po enderronte për mua apo për shtratin bosh ne shtepine qe kishte lënë. Por gjërat rrodhen keq te nesërmen, te pasnesermen edhe me keq. Dhe ja ku jam. Por nuk jam penduar qe u ndamë.
- Qe u ndate? Duhej te ishe penduar qe e nise dhe e vazhdove aq gjatë, aq pafund, aq pa te ardhme marredhenien me te.
- Ndoshta. Por c'vlerë ka te pendohesh? Rendësi ka te vazhdosh. Unë nuk vazhdova dot. U gjenda kaq e painteresuar kur iu ktheva përsëri botës rreth meje.
- Po ai çfarë thotë tani për te shkuaren, te tashmen, të ardhmën e marredhenies suaj?
- Ne kemi mbetur pranë edhe pas ndarjes. Edhe pse jemi takuar përherë e me rrallë.
- E zëmë se ka mbaruar për te dy. Për çfarë te vjen keq nga kjo histori? Për çfarë e fajeson veten?
- Të jem e sinqertë, shpesh pyes veten: "Mos do të ishte me mirë qe këta katër vjet t'i kisha jetuar me katër njerëz te ndryshëm, te kisha pasur katër njohje, katër prova, katër pervoja, pra te isha njera prej atyre qe kalojne nga një marredhenie ne një tjetër pe e vrarë mendjen para gjumit e ne gjume, në vend te harxhoja aq vjet, aq endrra, aq ankthe për te krijuar një marredhenie normale?"
Dhe ne të gjitha rastet do të zgjidhja atë qe zgjodha. Nuk e fajsoj shumë veten. Kështu ndjeva, kështu bëra. Gabova? Zoti me ndjefte! Besoj se gjeja e dytë qe do t'i mesoj vajzes sime pasi t'i mekoj bindjen se dashuria vlen, është të mos e çoje kurrë dem. Unë e provova. E dërgova dem ne një marredhenie prej rere. M'u rrezua para syve.
- Po me thua se tashmë ka mbaruar gjithçka mesh jush, madje as nuk takoheni. Si mundesh ta besosh edhe vete këtë qe thua, kur akoma e tregon me ngjyra ish-lidhjen tënde?
Ti e do akoma.
- A ke dashur ndonjëherë?
- Po, ndaj dhe nuk kuptoj si mundesh ti të mos e duash me.
- Nuk di ne do të ishe kaq i prerë ne përgjigje, nëse unë për gjashtë ore do të te pyesja siç bën ti. Jo, i dashur, unë e kam dashur njeriun i cili duhet ta këtë kapur lemza tani. E kam dashur rastesisht, pastaj gabimisht, pastaj seriozisht. Por nuk e dua me. Edhe dashuria e ka një fund.
- Jo, një dashuri nuk ka fund, ka rrethana qe te detyrojne të besosh se ka marrë fund.
- Si të duash ti. Por dashuria jote e pati një fund, imja gjitheashtu, e çdo cifti po se po. Arsyet pse dy njerëz qendrojne gjithmonë bashke, janë përtej dashurisë për te cilën po flasim, dhe unë nuk i njoh akoma.
- Si e kupton ti se do apo nuk do me, as unë nuk di ta kuptoj. Ma shpjego, te lutem.
- Po, por mos më thuaj pastaj se jam bërë zyre folklori, siç e ke zakon, kur shpik ndonjë krahasim. Ndjenja se je ne dashuri me dike është si ndjenja qe te fal një veshje. Një rrobe elegante te bën te percjellesh klas, seksualitet, sharme, miresjellje, te be te ndihesh e bukur, e dëshiruar. Një pale xhinse e një bluze e gjerë sipër te bëjnë te ndihesh sportive, por te veshura ne një feste te bëjnë te ndihesh keq, mandej pavemendja e te tjerëve te bën agresive dhe te paedukate. Kështu ndodh dhe me njeriun qe do. Kur ti e do, ai gjitheashtu, ti e ndien se cliron frymemarrje pozitive, je krijuese, cliron energji te mirë, percjell me te bukuren e vetes, je një grua e bukur. Po nëse marredhenia juaj ka marrë fund, është si të jesh me xhinse ne feste, ti e ndien mosvemendjen e tij dhe e provokon, e nxit, e sulmon dhe mezi pret te te përgjigjet ne te njëjtën mënyrë. Ti do të zihesh dhe percjell energji te keqe, a thua se je ne prag menstruacionesh. Më fal për gjuhën tejet femerore qe po perdor, por unë kështu di ta shpjegoj ndryshimin midis të jesh dhe të mos jesh i dashuruar.
- Do te doja te ishim bashke tani.
- Mos e dergove gabim këtë sms?
- Jo, ta dërgova ty, te vetmit njeri ne botë qe do të doja ta kisha pranë ne këto çaste për t' thënë sa e dua, sa me pëlqen, sa me magjeps, sa me bën te ndihem mirë dhe i mirë.
- Nëse do, mund ta prishesh betimin tënd dhe te me takosh. Tani.

- Jo, do të përpiqem ta mbledh veten dhe te pres ditet e netet qe na perkasin. Nesër do të nisem për Greqi për pune. Nëse do, to marrë ne telefon nga celulari im i vërtetë qe andej, do të mësosh shumë gjëra. Se ka ardhur koha t'i mesosh. Natën, shpirt! Natën!

- Mos na ler te presim me! Natën!

18.01.2003
*Ora 06:30

I panjohuri- Miremengjes! Unë po pi kafen ne kufi. Të uroj ditë te mbarë!
Unë- Miremengjes! Si ia bën qe udheton, kur fjetem aq vonë mbrëmë? Je me makine? Ti e nget?
- Jam me ortakun. E nget ai makinen. Mos u bëj fare merak.
- OK, por gjithsesi më thuaj kur të arrish. Të shkofte mbarë rruga dhe puna qe do të besh!

18.01.2003
*Ora 13:30
Unë- Bie shi andej? Këtu me gjyma. Ti shkon ne Athine, apo me afër?

Heshtje

- Arrite? Mirë je? Me shkruaj kur të kesh mundësi, qoftë edhe për t'u pershendetur.

19.01.2003

Unë- Uroj të kesh arsye pozitive qe ende nuk me ke shkruar asnjë rresht. Unë jam e mërzitur dhe e shqetësuar, por s'ka rëndësi. Kalofsh mirë dhe mirardhsh!

20.01.2003

I panjohuri- Si je?
Unë- Mirë, falemnderit!
- Përgjigje fare shkurt dhe ftohte. Je e zënë?
- Jo siç mendon ti.
- Nga unë ka diell. Nga ti vazhdon shiu?
- Po me detyron te te përgjigjem, meqë po e kalon me ironi. Unë kam qenë ne merak për njeriun me te cilin fola deri me pesë te mengjesit. Të prita te me shkruaje nga cilido celular, siç premtove, dhe nuk e bërë. Sot kujtohesh te me thuash se nga ti ka diell. E po unë jam e mërzitur dhe s'kam pse ta fsheh!
- Kur të vij, do të te them pse nuk të shkrova. Derisa të vij, do të vazhdoj te të mos shkruaj. Kuptome! Ose perpiqu te paktën.

21, 22, 23, 24, 25.01.2003 HESHTJE

[Bess]

shhhhhhht se ky libri i paska pelqy Notit...dhe une e di pse i ka pelqy...


ku eshte 25?!!!!

[Ms.Er]

e pse i ka pelqyer sipas teje?

26.01.2003

I panjohuri-Miremengjesi!Mbreme jam kthyer.E ndiej qe je zemeruar me mua.Kur te ta them arsyen,nuk do të me mbash inat.Me shkruaj diçka për vete,si ke kaluar?
-Unë-Keq, e inatosur,ne pritje.Po ti?
-Pune.Isha edhe ne Itali.Kerkova si ne Greqi,ashtu dhe ne Itali diçka simbolike për ty,por u stepa nga mendimi se i ke pasur prej ish-te dashurit tënd.
-Me vjen mirë nga mendimi.Stepja edhe pjesë e karakterit tënd,nuk ta ndryshoj dot.
-Ah,do të me fyesh tani?!Edhe ti ke pjesë te karakterit ta nenvleresosh tjetrin.
-Më fal nëse e more për keq.
-Sa here do të me kerkosh e do të më duhet te te fal?Nëse nuk me thua si ia ke kaluar,do të nis vete te hamendesoj dhe kjo nuk i bën mirë komunikimit tonë.
-E po mirë,qe prej se shtunes ne mëngjes qe ti ike e deri këtë te hënë kam lexuar tre libra te dobët,kam qenë ne pune përditë,kam pire kafe koti,kam ngrënë aq sa për te shtuar një kile dhe kam fjetur keq.Kaq.
-Me kerkoi qendra te nisesha për ne Itali,kur po behesha gatite vija ne Tiranë.Kisha shumë takime pune.Me kerkuan te punoja ne Angli,por jam i paqarte,jo për punën sesa për veten.Ortakui im e vlerëson oferten e punës,por mua ne këto çaste më intereson me shumë ti.
Jam i paqarte për shumë gjëra.
-Unë sa me shumë.Po i dëgjoj për here të parë fjalët:qendër,takime pune ne Itali,vendim për ne Angli.Nuk di te te ndihmoj ne këtë drejtim.Jam krejt jashtë marredhenies sate te punës.Do te ishte ndryshe,nëse unë te kerkoja mendim.Ti di shumë për mua,kështu qe nuk c'te them,madje as nuk kuptoj pse po m pyet.
-Je shumë e dyzuar ne përgjigje.Nuk po të kuptoj.Je vetëm pao e shoqëruar tani?
-Jam vetëm dhe po pres te me japësh ndonjë arsye përtej punës se pse heshte kaq gjatë.Ndoshta e kam gabim qe kerkoj e kushtoj vëmendje edhe kur kam e ke pune.
-Qe ne fillim verejta se nuk sihe ne ditë te mirë sot.Paskan ndodhur me te vërtetë gjëra serioze pas largimit tim.Mbetet te vendosesh:ose te komunikosh si me pare,ose ta nderpresim.Derisa ti te zgjedhesh,po të jap mundësi vendimi duke pritur ne heshtje reagimin tënd.
-Dua te komunikoj me ty si me pare.Dua t jetë sërish e premte mbrema.Por kjo nuk varet vetëm nga unë.Pse kërkon te mi lesh te gjthia fajet mua?
Heshtje...
-Nëse mendon se ka ndodhur diçka këtë jave,e ke gabim.Jam ne pikën ku u ndamë.E dëshiruar te te njoh.Ne pritje qe te marrësh një vendim.
Heshtje...
-Druaj se po zgjedh një mbyllje elegante për marredhenien ton.Qendra,Anglia,unë jam ne ditë jo te mirë,pret vendimin tim.Nuk kuptoj.Jam teresisht e corientuar.
-Të sugjeroj te rilexosh sms-te qe me ke dërguar sot dhe do të me japësh te drejtë pse është me mirë ta shtyejme komunikimin tonë për nesër.
-Jo,te lutem mjaftoi një jave heshtje.Tani qe je këtu,mund të mos vazhdojme te keqkuptohemi me sms,mjaftoi keqkuptimi dhe inati im për heshtjen.
-jo,mendoj se edhe me mirë për te dy te shkruhemi nesër.Ndërkaq te bie inati.Ciao!

27.01.2003
I panjohuri-Miremengjesi!Si je sot,me apo pa inat?
-Unë me humor.Ti i lirë për mua?
-Do te jem ne orën 18:30.Do te mbyll sa pune dhe do të kthehem ne shtepi për te te shkruar.

*Ora 18:30

I panjohuri- Unë jam gati. Fillojme? Po ta le radhen ty. Çfarë ke ndonjë kërkesë, apo pretendim të ri për mua në lidhje me javen qe shkoi?
Unë- Jo, me pare dua te vendosim një kod komunikimi. Nuk dua te këtë keqkuptime. Nuk dua te ikesh i nxehur nga sms-te, as te merzitesh. Dua te jemi e hapur dhe te qete.
- Dakord për kodin. Nëse nuk prish pune, ndoshta kerkoj një nderprerje nga ora 21:00 deri ne orën 22:00, pasi pres një faks nga jashtë.
- Nuk ka problem. Atëherë, mund te nis te te pyes?
- Pa ngurrim. Pyet çfarë të duash.
- Ti ishe jashtë, i zënë me pune. Mendon se unë nuk kisha fare te drejtë te merzitesha pse nuk shkruaje?
- Jo, kishe shumë te drejtë. Po aq sa edhe unë. Nëse do të ishe vendin time, edhe ti kështu do të veproje. Unë te dhashe një sinjal orientues dhe ti duhej te duroje, jo te gjykoje.
- Po të me kishe thënë këtë qe dhe, do t'i permbaja emocinet negative. Tani më thuaj me shumë.
- Ortaku im, kur i tregova sa kishin avancuar marrëdhëniet tona, me keshilloi të mos e bëja. Por nuk doja te te shqetesoja duke ta thënë. Dhe tani nuk dua te te them me shumë. Nuk kam te drejtë te te shqetësoj. Por gjithçka kishte lidhje me ty, me ne.
- Mund ta di c'ndikim ka ai ne komunikimin tonë me sms? Me njeh ai mua? Çfarë di?
- Kur vendosa te të flas nga celulari im, i thashë diçka. Reagoi kur kujtoi se ishte diçka siperfaqesore dhe me foli gjatë kur i thashë se ishte serioze.
- Mund të jesh me i qartë. Tashme e nise.
- Ne Itali ishim jo për pune, por për te me bindur mua. Ke qenë ti ne Itali? Nëse nuk do, mund të mos përgjigjesh.
- Kam qenë, shumë here.
- E kam fjalën me atë, ish-mikun tënd?
- Kam qenë, por nuk besoj te kem lënë gjurme, sa t'i kesh gjetur ti pas një viti.
- Nuk po bëj shaka. Ndihesh keq kur miqte e tu tregojnë, flasin, dinë.
- Më fal qe te pyes, këta miqte e tu mos i kanë te dashurat apo gratë te virgjera?
- Nuk e di,por ndoshta jo te perfolura.
- Ah, po, vërtetë! I njoh marrëdhëniet ne fjale. I njoh murgeshat qe konvertohen ne putana pas dasmes dhe burrat me brire, jo ne kerkim te se vërtetës, por te mikeshave për te mbytur inatin. Por flasim për vete me mirë. Po, mund te vazhdosh te pyesesh.
- Jo, me pyet ti me mirë.
- Atëherë, Anglia është reale apo pretekst?
- Reale për nga mundësia e ofertes, joreale si vendim imi. Por tani me fal, pasi më duhet te te kerkoj nderprerjen e paralajmeruar. Nëse ke pyetje te tjera, beji gat; nëse jo, do të jem unë ai qe do të te pyes kur te kthehem.
- Jo, nuk kam pyetje te tjera. Jam gati te përgjigjem, kur ti të vish përsëri.

*Ora 22:06

I panjohuri- Më fal, sapo mbarova pune. E sigurt, nuk do të me pyesesh me?
Unë - Po, ne fakt. Nga 1 deri 10, sa te tërheq dhe sa te largoj unë?
- Ta kam shfaqur se ke arritur here pas here edhe 10, por kjo është shoqëruar me lekundje te forta.
- Italia është një kthim pas për takimin tonë, nëse ti ishe gati ta ofrojë?
- Po. Madje, më duhet ta mbaj te fshehte vazhdimin e lidhjes sone nga ortaku , qe është edhe miku im, për sa kohe nuk kam kunderargumente. Doli siç tha ai: ti ke qenë ne Itali. Nejse. Do te doja te kundershtoja, t'i faktoja se nuk janë te vërteta ato qe thotë në lidhje me ty dhe ish- te dashurin tënd. Por nuk kam se si. Thelbi është ky: edhe nëse jeni ndare, keni qenë te lidhur bashke, sa nuk është e lehtë te krijosh lidhje me ty.
- Ti je person publik?
- Biznesi preferon te mbetet anonim. Ne Angli ka filluar te eksportohet kapitali, se e shikon c'po ndodh këtu.
- Ndërsa unë jam ne njëfarë mënyrë. Dhe problem duhet te jetë për mua, jo për ty, marredhenia jonë publike e mundeshme. Çdo dështim e pesoj unë me duket.
- Po, ke te drejtë. Unë nuk e kisha fjalën te problemet qe krijon publiciteti për mua, por tek ato qe krijoi për ty publiciteti i tepruar dhe negativ.
- Pse, ngaqë rashe ne sy te ortakut tënd? Bëjmë një pakt? Unë mendoj qe ti të flasësh me veten këto ditë dhe jo me ortakun. Ai nuk ka pse te këtë aksione edhe ne sms-te tona, mjafton e tepron biznesi juaj i perbashket. Unë kam marrë vendimin tim. Merre dhe ti tëndin, por vetëm. Dhe ma bëj te qartë këtë te diel.
- Dakord ne njëfarë mënyrë. Edhe kështu nuk vazhdohet. E provojme, mbase na çon te zgjidhja. Por mos më lere te jem ne ndikimin e te tjerëve. Thuame ti c'duhet te di.
- Ka dy mënyra: te njohësh ose të duash dike. Ti ke zgjedhur te me njohësh. Unë u perpoqa te te ndihmoja, por nuk mundem me. Më duhet te pres te dielen për te mësuar ç'do të besh dhe për te te treguar ç'do të bëj. Do te doja ta vendosnim bashke, por me duket se nuk funksionon.
- Dallova nota nervozizmi tek ti. Nejse. Atëherë, siç e lame. Të dielen. Drejt finales. Natën e mirë!
- Natën e mirë!


*28.01.2003


Unë- E di qe e ke mbyllur celularin, por doja te te thosha se me kishte marrë malli dhe më vjen keq qe nuk dita te ta shpjegoja e as ti nuk me kuptove. Ndoshta nuk bëtë mirë qe vendosem ta presim te dielen ne heshtje. Them se gjërat nuk zgjidhen kur u largohesh, po kur u rri mbi kokë. Po e bën dhe ti si unë, qe, kur kam frikë te marr një vendim, nuk cohem nga shtrati, por mbuloj koken me jastek ne pritje qe zgjidhja të vijë vete. Kështu më merr gjumi e shumë -shumë ndonjë ëndërr te keqe shoh.

29, 30, 31, 01.02.2003
HESHTJE

.

*02.02.2003


Unë- Përshëndetje! Kur do të shkruhemi?
I panjohuri- Menjehere. Së pari, më thuaj ti vendimin tënd, qe me duket se e more atë nate, pastaj te them unë timin.
- Mirë, por nuk dua te merzitesh, as te fyhesh e te heshtësh. Atëherë unë do të mendoj se komunikimi i metejshem me sms është bërë i vështirë, madje i pamundur. Për të gjitha arsyet qe ti tashmë i di. Unë e kam bërë zgjedhjen time: te te takoj ty, te te njoh ty, te hyj ne fazen e dytë te marredhenies me një njeri qe me tërheq shumë. Të përket ty te me thuash ç'do të besh.
- E pse duhej te fyhesha prej vendimit tënd?
- Ndoshta jo aq prej vendimit sesa prej pasojave. Druaj se do të tërhiqem, nëse ti vazhdon te me bindesh se duhet te komunikojme ende me sms. Ndaj t'u luta të mos merzitesh e te të mos duket sikur te ve kushte. Dua të flasim dhe te vendosim tok.
- Mendon se unë si mashkull nuk kam dëshirë te te takoj sa me pare? Se nuk dua unë te te kem time? Se dua te shpik teknika të reja dashurie me sms? Mendon se unë nuk dua te jem, nëse e meritoj, i dashuri dhe burri yt? Jam dakord qe sot duhet ta mbyllim komunikimin me sms. Të marrim pjesë te dy për t'i thënë të gjitha dhe t'i japim fund, për mirë, shpresoj.
- Aq me mirë, atëherë.
- Unë e nisa komunikimin drejtperdrejte, se besova te sinqeriteti yt, edhe pse me detyrove te pyes te tjerë.
- Jo, mendoj se ti nuk ishe i gatshëm te me besoje. Dhe me te drejtë. Nuk me shikoje ne sy kur shkruaja. Unë nuk dua qe ti te pyesje te tjerë. Dhe kisha te drejtë. Ti u merzite, unë u fyeva.
- Unë kam seleksionuar gjithçka mesova nga te tjerë dhe te kam ruajtur ne maksimum qe të mos ndihesh e fyer. Aq sa te kem thënë, besoj se i ke pranuar si te vërteta?
- Nejse, do të flasim ende për çfarë thonë te tjerët, apo do t'ia dalim bashke? Do te vendosim te dy për te dy?
- Nuk dua te debatojmë kur te takohemi. Dua t'i kei lënë pas të gjitha dhe për këtë t'i detyrohemi komunikimit me sms. Thame qe i sotmi do të jetë i fundit. Dua te ndaloj dhe pak te rrugët e tua jashtë. Më fal, por më duhet te jem i qartë. Ke qenë disa here ne Itali, Greqi, Maqedoni, Mal te Zi. Pse nuk m'i ke thënë?
- Unë kam qenë ne një pjesë te mirë te botës për pune.
Ne disa prej vendeve qe rreshton ti, edhe me te. Por nuk me ke pyetur për udhetimet e mia. Dhe ne thelb është e parendesishme. Të jesh ne shtratin e shtepise sate apo te një hoteli të huaj, nuk ka asnjë ndryshim me duket.

- Ka, madje shumë, sepse tregon një lidhje te konsoliduar.
- Jo, një lidhje normale ka edhe rrugë qe bëhen jo për dashurinë e madhe qe ndien njeri për tjetrin, por se nevoja për te levizur duhet ndare me dike. Mos u ngatërro, te lutem.
- A ke qenë ti e sinqertë me mua kur ke thënë se çdo gjë me te është e kapercyer, e mbyllur?
- Dyshon akoma? Ta kam thënë: te takoj apo jo, unë me atë nuk kam me marredhenie. Nuk na ndave ti. As nuk do të bashkohem nëse ti nuk me takon. Unë me ty jam treguar vetëm e sinqertë, me gjithë friken prej anonimatit tënd.
- Po sikur nesër ai te lirohet nga gruaja? Unë nuk e kam kuptuar, me sa di për ta, pse e durojne ende njëri-tjetrin. Ç'do të besh ti atëherë?
- Dhe unë nuk e kam kuptuar, te jem e sinqertë. Mbase thelle-thelle ata duhen. Por unë nuk vij e iki me urdher te peshkut. Hajde ti, se iku ajo! Futja kot tani!
- Po kur ai ta marrë vesh se isha unë- njeriu qe e njeh- ai i sms-ve? Kur te mesoje se çka diçka serioze mes nesh, çfarë do të beje?
- Do te na vrase, ç'do të beje tjetër?! Nuk te duket e tepert te te përgjigjem sinqerisht edhe për te? Por them se ai do të vazhdoje jetën e tij. Do te martoje vajzat, do të bëhet gjysh, do ta shtyje me gruan; ne mos e shtyfte, do ta lere. Por them se nuk ka dallim nëse ti e njeh apo jo. Nëse na duhet te mendojmë për dike, duhet te jetë vetja, jo bota.
- S'besoj se për ty ai është bërë kaq shpejte "bota"!
- Sipas pervojes sime modeste, njeriu ka ca çaste kur do ta kujtoje te kaluaren dhe te rikthehet me shpirt e mendje tek ajo. Por ato janë vetëm ca çaste. Pjesa me e madhe e vërtetë është perpjekja për te qenë i lumtur. Dhe te tillë te bëjnë kujtimet. Unë hyj te njerëzitë qe përpiqen jo t'i kalojne ditet duke qare, por duke vazhduar përpara, për vete e ke kanë ne zemër. E për zemër kam ke dua e mbaj ne krah.
- Më fal, por pyetja e frika ime nuk kishin te bënin me ty, por me qëndrimin e tij, me te drejtën qe ai i jep vetes në lidhje me jetën tënde.
- Po pse mendon se ai mund te këtë ndikim mbi jetën dhe vendimet e mia? Kaq budallaqe te dukem, sa te lejoj te ma prishe e ndreqe jetën e kaluara?! Unë jam e ndjeshme, por jo e dobët. Llogarite vete diferencen.
Nuk e kuptoj fare friken tënde. Pse e mbivlereson dhe pse mendon se do të reagonte nëse unë do të kisha një lidhje me ty. Mbase nuk do të ishte i lumtur, mbase, nëse te njeh te vlerëson, thelle-thelle do ndihej keq për vete dhe mirë për mua. Ku i dihet?
- Po sikur dashuria e tij për ty të mos jetë një e kaluar, por një e ardhme e pritshme, qe mund te ngacmohet edhe me shumë nga ideja se po të marrin?
- Më fal, por mos vazhdo, te lutem, te me kerkosh përgjigje për pyetje qe i duhen bërë atij. Apo je duke me thënë, fjale te tjera, se do të flasësh me të parë se te me takosh? Beje, nëse te ndihmon! Por te lutem mos na e veshtireso edhe me shumë gjithçka. Mos kërko justifikime, por arsye. Dhe them se arsyeja është me mua.
- Mos harro thelbin e shqetesimit tim. Dua qe, kur te takohemi ti dhe unë, te jemi te lirë te vendosim vete, pa na nderhyre e kaluara, aq më pak protagonistet e saj.
- Them se unë do të jem e lirë për te vendosur vete. Për ty nuk e di. Duhet te te njoh qe te kuptoj me shumë. Ta ndiej thelbin e shqetesimit, por për mua mos rri ne merak.
- A mendon se ti ose unë duhet ta vëmë ne dijeni me pare për komunikimin tonë me sms deri ne këtë pikë qe ka ardhur?
- Jo, nuk do të me pelqente. Ai nuk është im atë, qe t'i kerkoj këshilla. Pastaj, unë s'jam prone, e ai s'është pronari. Do te me dukej dobesi nga ana jote dhe falsitet nga ana ime. Por ti bëj si të duash. Unë për vete nuk e bëj.
- Qarte. Ti e ndien veten, pra, teresisht te pavarur nga marredhenia e djeshme dhe e sotme, si mik me te. Nuk ke nevojë as për keshillime.
- Po.
- Pra, mbetet te veproj unë. Me duhen ca ditë para se te vendoj përfundimisht.
- Çfarë dyshimesh mban ende? Mund te me thuash, ndoshta jo me hollesi, ç'ke nder mend kur thua se do të veprosh?
- Mendoj se nuk kam te drejtë te te merzis me ngurrimet e mia, te cilat duhet t'i qartesoj vete brenda disa ditëve. Do te jetë komunikimi i fundit me sms mes nesh, besoj.
- Si të duash. Mendova se komunikimi i fundit ishte sonte, kur dhe do t'i sqaronim bashke të gjitha. Vendimin tënd, për mirë a keq, kur do të ma besh te ditur?
- E shumta te merkuren ne darke. Më duhet të mos e zgjas sonte, pasi pashë mungese dëshirë tek ti për te diskutuar çfarë nisem.
- Nuk me mungon dëshira, mund edhe ta nisim nga e para, po të duash, por nuk me pëlqen qe na duhet të flasim vetëm për te, aq sa here-here me krijohet pershtypja se ti interesohesh për te dhe jo për mua. Me duket se ta kam thënë edhe tjetër here këtë.
- Me vjen keq qe gjithnjë e ke marrë se flasim për te. Nuk më ka interesuar asnjëherë ai, por ajo pjesë e jotja e lidhur me te.
Gjithesesi, me mirë e mbyllim sonte, presim te merkuren.
- Do te doja ta dije se kam dëshirë te me takosh te merkuren, jo thjeshtë ngase jam kurreshtare - dhe jam shumë - por sepse ti je i mirë, je i mencur, je i permbajtur dhe mua me shijoi komunikimi me ty. Do te doja ta dije këtë.
- Falemnderit për fjalët e mira! Unë te miat t'i kam shprehur me kohe. Dhe te siguroj se mbetesh shumë e mirë për mua, kaq e mirë, sa nuk gjej fjale te ta them. Të puth fort. Natën e mirë!
- Edhe unë. Uroj qe këto tri ditë të mos takosh njerëz qe te te ngaterrojne. Jo gjithmonë e bëjnë për miqesi. Them unë te paktën. Natën!
- Nuk doja t't drejtohesha te tjerëve, ndaj nisa këtë komunikim kaq te çuditshëm e te paprovuar me pare. Por mëso se di ta mbroje atë qe dua dhe nuk flas me cilindo.
- Atëherë, nëse di te me mbrosh, edhe pse s'di te kem bërë ndonjë faj, me fal qe ta them, pse pret te merkuren? Me tako nesër.
- E thame: te merkuren. Natën e mirë për sonte!
- Natën! Kush pret deri te merkuren? Ne mos qoftë e diel prapë! Më fal, me fal! Natën!
- Natën! Natën!

*05.02.2003

Unë- Sot ne mbrëmje do të shkruhemi? Të kujtohet, apo jo, qe sot është e mërkurë?
I panjohuri- Sms-te e tua nuk mund ti marr si nevojë komunikimi. Qartazi ato vazhdon t'i ndash me te. Nuk ke qenë e sinqertë me mua. Nuk funksionoi për shkakun tënd. Pasi shumë gjëra qe ti nuk m'i the, mesova nga miqte. Me te nuk komunikova për te respektuar kerkesen tënde. Edhe kjo sihte domethenese për mua. Por respektoj edhe paktin për të mos vazhduar me komunikimin me sms. Nëse do të vendosesh te ndrysosh, numrin e celularit e di tashmë.
- Ti po me tremb dhe më vjen keq qe nuk do të këtë me te neserme për te sqaruar keqkuptimin e radhes. Nuk te kerkoj te me shpjegosh vendimin tënd. E kam te qartë tashmë. Vetëm më trego çfarë te ndodhi.
- Vete me komunikove vendimin tënd: mjaft me sms. Të siguroj se jam ndikuar nga e vërteta dhe nuk ka keqkuptime. Pa pasur ciltersine tënde, nuk mund te hidhja asnjë hap. Ne sms-ne qe te nisa pak me pare, megjithatë te lashe edhe një mundësi.
- Çfarë mundesie me ke lënë, se nuk arrita ta kapja? Sot prisja orën e takimit.
- Kur të jesh me e qete, rilexoji sms-te e sotme qe ta kuptosh. Nëse do të takohemi.
- Unë edhe tani jam shumë e qete dhe e bindur se dua te takohemi. Po të pyes ty: je i sigurt se nuk e do me këtë? Je i bindur? Shumë i bindur?
- Po, pasi, po t'i dija ato qe mesova, nuk duhej ta kisha nisur fare komunikimin. Sms-te e tua tani i kuptoj me mirë. Jam i bindur.
- I bindur për çfarë, qe unë jam?... Me bëj pershkrimin më pak fjale te asaj qe je i bindur se unë jam.
- Mbetesh e mirë për veten dhe për atë tjetrin.
- Falemnderit! Ti mbetesh i mirë, gjithashtu. Ishte një kenaqesi qe komunikuam bashke. Një ditë, kur ti të jesh realisht dyzetvjec, siç me ke thënë, eja me tako. Do te më duhet një mik si ti.
- Ashtu?!
- Nuk ta përmenda moshen për te te ngacmuar. Të bëra një thirrje te heshtur për t'u rritur, për te besuar, larg gojeve te bërë për te folur.
- Një ditë do të takohemi. Vendosa ta firmos kontraten. Do te nisem për ne Angli.
- Të vafte mbarë, sinqerisht, kudo qe të shkosh dhe çfarëdo qe te besh!
- Të njëjtat urime dhe për ty. Të vafte vetëm mbarë! Ta uroj me gjithë shpirt, edhe pse jam i fyer.
- Se kush duhet te jetë i fyer, është një teme me vete, qe do të na beje ta nisim nga e para, por me mirë e mbyllim pa sqarime. Janë te panevojshme tashmë.
- E mbyllim, atëherë.

6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13.02.2003
HESHTJE

*14.02.2003

Unë- Sot nuk munda te rri pa te shkruar përsëri. Ne ka ekzistuar ndonjëherë ndonjë lidhje mes nesh, sot te paktën duhet ta hapesh celularin. Thone se 14 shkurti është dita e te dashuruarve. Po ne te dy çfarë qeme? Pse u shkruame aq gjatë? Pse hesht sot? Kush je ti? Me ndihmo te paktën te heq dyshimin se ti një person qe ka dashur te me hetoje a te me vere ne loje. Po fol, o njeri! Kujt i shkrova katër muaj? Thuame kush je, pastaj ik, nëse do! Kaq nuk meritoj?
  Po, mirë o i panjohur i paarsyeshem, nuk te bëjnë përshtypje gjithë këto sms kaq lutese, sa pavetedija jote e ngacemohet tani dhe te te beje te hapesh celularin e te me lexosh, me se paku.
  Kam nevojë te hapesh celularin. Ndihmë! Kam nevojë te me përgjigjesh sot. Të me thuash kujt ia kushtova katër muaj komunikimi, me ke fola, me ke u rrefeva si me veten.
I panjohuri- Nuk te lodhi kjo histori?
- Ah, e hape celularin?! Është një shenjë, sidoqoftë.
- Thuame, te lodhi?
- Me semuri, ne do të dish, ne te bën mirë ta dish! Por nuk kam hequr dorë, dua te di kush je.
- Ngaqe je kurreshtare.
- Jo, nuk është me kurreshtje. Është me shumë. Të kam qenë pranë katër muaj te gjatë mesazhesh. Sot ti duhet te ma thuash, sot ti do të ma thuash me ke fola!
- Këta katër muaj me kanë lenduar mua qe te kërkova sinqerisht te lidheshim. Ti u talle duke u treguar e pasinqerte dhe me ke fyer, a thua se isha një fëmijë nën dyzetvjec, grua a detektiv. Jam i bindur ne vendimin ti,. Mesova, jo nga ti, por nga te tjerët, se kush je ne te vërtetë. Vazhdo apo perfundo marredhenien qe ke. Kureshtja për mua do të kaloje. Paç fat me te!
- U lodha duke t'u lutur te me takosh. Madje, nuk e di nëse dua ende tani pas këtyre qe thua. U lodha duke t'u lutur te me besosh. Ti je njeri i ndikueshem, jotolerant, mosbesues. Duhej te isha unë e tillë. Nuk te njoha kurrë. Nuk dita me ke flisja. Nuk di me ke flas, por kam qenë shumë e vërtetë me ty. Unë kam dashur gjithë jetën dhe dua akoma te gjej njeriun me te cilim te kem komunikim te brendshem. Nuk ka qenë e mundur. Kam gabuar ne ato pak zgjedhje qe kam bërë. E ku e dinë miqte e tu vetmine e marredhenies sime, cigaret, bulimine, c'mund te thonë ata për sa u perpoqa unë te ndertoja një marredhenie dhe e ndertova, ndonëse me balte deti.
  Por kjo nuk me bën një te deshtuar, aq më pak një kurve, siç u pëlqen ndoshta atyre te te thonë. Por nuk u ve faj. Ty po. Ti me njohe. Unë te lashe te me njihje. Unë te futa brenda meje. Unë mezi prisja te me shkruaje. Unë te besova, pa ditur asgjë për ty. Madje, kurrë s'kërkova te mesoja, as duke te pergjuar celularin, as ne ndonjë mënyrë tjetër. Thjesht te lashe të vijë vete. Nuk erdhe, por po ta kerkoj edhe një here, jo për kurreshtje, por për detyrim ndaj vetes, për dëshirë te cmendur, t'i japim edhe një mundësi lidhjes sone për t'u bërë reale. Sot është 14 shkurt. Është pikërisht dita kur do të doja te te takoja. Të ftoj te me takosh sot. Hame dreken bashke dhe ne darke apo nesër nisu i qete ne Angli.

Heshtje.


**************************

***

Kjo ishte gjithçka.

Me 14 shkurt mbaruan me te vërtetë pergjithmone sms-te.
Numri i tij ishte thjeshtë i padisponueshem për çdo thirrje e mesazh te deshperuar qe dergoja.
Nuk di te ta them se si ndihesha pas çdo zhurme qe bën mesazhi kur vjen, brof e tromaksur se mos ishte ai.
Dhe ai nuk ishte asnjëherë.
Nuk u be kurrë i gjallë dhe bashke me te humbi te unë edhe ajo pak shprese se ne këtë botë ndodhin cudira.
Me beso: nuk ndodhin kurrë. Nuk është kurrë asnjë i panjohur pas dere, qe pret vetëm ta shtyje porten, te te shohe ne sy e te te thotë se te do. Nuk është.
Por për fat, ne te tilla raste, kur te le gjithçka: edhe dëshira për te care përpara, edhe endrrat e dreqi me te birin, vetëm mendja nuk te le. Sa çudi! Asnjëherë nuk e kam kuptuar si fuknsionon ky mekanizem qe quhet tru dhe është ne gjendje te perballoje të gjitha e te gjithë. Të mban kur te lëshon zemra, stomaku dhe ti ndien se gjaku po të bëhet ujë. Ku qëndron, si te bën te buzeqeshesh kur je ulur ne një bar ne pritje te asgjese dhe kamarieri te afrohet për te te sjelle fruta nga lokali? Dhe ti falenderon, buzeqesh dhe harrohesh pak duke menduar se jo çdo gjë është bardhe e zi.
 Mandej prapë kujtohesh c'te ka ngjare, e prapë ndihesh e vdekur dhe merr një taksi e shetit pa adrese me dëshirën e vetme qe ajo te perplaset; e kur kjo s'ndodh, siç nuk duhet të ndodhë asnjëherë asgjë e keqe kur lutesh për te, nis e kërkon një fije kashte, vetëm një fije ku te kapesh dhe sjell nder mend gjithë emrat e te njohurve a miqve, por nuk ndien asnjë dëshirë për te takuar kend e t'i tregosh. Po c't'u tregosh?!
 Ndaj edhe nuk të shkrova me pare, nuk dija çfarë doja te te thosha. Isha ne një pus, ku nuk me kishte shtyre kush, u futa me dëshirë, mbylla kapakun me dëshirë dhe po mbytesha me dëshirë.
Unë nuk njoh, për fat ndoshta, asnjë fatkeqësi tjetër, përveç atyre qe prodhon ndjenja e humbur, qe te te beje a ndiesh humbjen deri ne palce. Pa dyshim qe duhet te këtë te tjera, por të thashë: kam pasur fat e nuk i kam provuar. Dashuria, kjo imja them, ishte përtej, ishte ndermjet, ishte sikur të mos ishte. E dyzuar ndermjet asaj qe provova dhe nuk e preka, e ngaterruar mes krenarise dhe tundimit për ta kërkuar edhe një here, dhashe atë intervisten qe nuk e kuptoi kush përveç tij. Ti me bërë aq shumë pyetje atëherë, te kujtohet? Por nuk doja, as nuk dija te te ktheja përgjigje. Ja, po ta them tani: e kerkoja te kthehej.
 
E mban mend c'thashë? "Nuk mendoj se jam e dashuruar ne atë kuptim te mirëfilltë te fjalës qe ka fjala, por kam gjetur ekuilibrin e përkryer te komunikimit me dike. Një marredhenie jo fizike, jo reale, nëpërmjet se cilës orvatemi të shkojmë drejt dashurisë ne mënyrë vezhguese, njohese. Me mjaftuan katër muaj për te kuptuar se ndoshta deri tani kam pasur ne kokë një renditje mbrapsht te gjerave. Të çdokush gjërat funksionojnë ne mënyrën e vet. Tek unë, me sa duket, duhet te funksionojnë kështu: para se te kem një lidhje reale, komplekse, ndjesore dhe logjike duhet te komunikoj gjatë dhe besueshem."

Ne te vërtetë unë e kisha humbur tashmë këtë "komunikimin e gjatë dhe te besueshem", kur intervista doli dhe prita me ditë te tera qe ai te bëhej sërish i gjallë me ta lexuar.


Nuk e bëri. Asnjëherë!


libri vazhdon, un po i jap fund ktu...