[abs]

Ali Podrimja


Dashuria

Koha eshte te duhemi
te kesh besim ne mua kur te them: Trime,
te kem besim ne ty kur me tha: Trim.
Por koken time kryenece shume kurthe ngrite,
shume e pushket mbushi babai yt, fisi yt,
nje mije e nje te zeza kurdise ku do ma zije priten.
E nen kulm banonim,
nga frengjia me drite me peshove,
me dite lexoja Shekspirin ne hijen e Kulles,
se mos do te takoj te kroni i shpresave.
Ma ruaj syrin, dashuria ime,
ma ruaj shpinen nga dielli, nga acari!
Kam frike se ma therin syrin cubat e territ,
kam frike se me vrasin pas shpine te pabeset.
Dashuria ime, ma zgjat doren ta kapercejme kete
uje te madh,
i huaj s'jam as vij nga toke e vdekshme.
Ne fund te livadhit te kositur a po sheh:
ai kali i bardhe eshte yni e tash pergjithmone.
Me shikon drejt ne sy, leri zenkat, fjalet, sharjet,
Une do te te sjell Lulen nga zemnra e Bjeshkes,
do ta ndez llamben ne Kulle,
do ta hedh faren ne token e re.
Kur te desha, coja dashurie me nje grua te marre,
e mehalla jeohnte nga shpifjet.
Na iku jeta, trime, s'menduam pak edhe per vete,
Koha eshte te duhemi.

[abs]

Fan Stilian Noli

Anës Lumenjve

Arratisur, syrgjynosur,
Rraskapitur dhe katosur
Po vajtonj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.
Ku e lam' e ku na mbeti,
Vaj-vatani e mjer mileti,
Anës detit i palarë,
Anës dritës i paparë,
Pranë sofrës i pangrënë,
Pranë dijes i panxënë,
Lakuriq dhe i dregosur,
Trup e shpirt i sakatosur.

Se ç'e shempnë derbederët,
Mercenarët dhe bejlerët,
Se ç'e shtypnë jabanxhinjtë,
Se ç'e shtrythnë fajdexhinjtë,
Se ç'e pren' e se ç'e vranë,
Ç'e shkretuan anembanë,
Nënë thundrën e përdhunës
Anës Vjosës, anës Bunës.

Çirem, digjem i vrerosur,
Sakatosur, çarmatosur,
As i gjall', as i varrosur,
Pres një shenj' e pres një dritë,
Pres me vjet' e pres me ditë,
Se ç'u tera, se ç'u mpaka,
Se ç'u çora, se ç'u mplaka,
Lark prej vatrës dhe prej punës,
Anës Rinit, anës Tunës.
Çakërdisur, batërdisur,
Përpëlitur dhe zalisur,
ËndËronj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.

Dhe një zë vengon nga lumi,
Më buçet, më zgjon nga gjumi,
Se mileti po gatitet,
Se tirani lebetitet,
Se pëlcet, kërcet furtuna,
Fryhet Vjosa, derdhet Buna,
Skuqet Semani dhe Drini,
Dridhet beu dhe zengjini,
Se pas vdekjes ndriti jeta
Dhe kudo gjëmon trumbeta.
Ngrehuni dhe bjeruni,
Korini dhe shtypini,
Katundar' e punëtorë,
Që nga Shkodra gjer në Vlorë!

Ky ilaç e ky kushtrim
më bën djal' e më bën trim,
më jep forc' e më jep shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.
Se pas dimrit vjen një verë,
që do kthehemi njëherë,
pranë vatrës, pranë punës,
Anës Vjosës, anës Bunës.

Arratisur, syrgjynosur,
Raskapitur e katosur,
brohoras me bes' e shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.

[abs]

Ismail Kadare

Edhe kur kujtesa

Edhe kur kujtesa ime e lodhur
Ashtu si ato tramvajet e pasmesnatës
Vetëm në stacionet kryesore do të ndalojë,
Une ty s'do të harroj.

Do të kujtoj
Mbrëmjen e heshtur, të pafund të syve të tu,
Dënesën e mbytur, rrëzuar mbi supin tim
Si një dëborë e pashkundshme.

Ndarja erdhi
Po iki larg teje...
Asgjë e jashtëzakonshme,
Veç ndonjë nate
Gishtat e dikujt do të mpleksen në flokët e tu
Me të largëtit gishtat e mi, me kilometra të gjatë...

[abs]

Besa Myftari

Miq te humbur

Une nuk kam me miq
po numra telefoni
qe fillojne te gjithe me 00

Une nuk kam me miq
po nje bllok kujtimesh
ku te rreshtuara rrine emra dhe adresa

Une nuk kam me miq
po copera kujtimesh
te pacmueshme tani nga mungesa

Miqte e mi jane nisur neper bote
i vogel ish atdheu
po dhe bota gjithashtu

teper e vogel bota
per gjithe endrrat tona...

[abs]

Kadare

VALLJA SHQIPTARE.

Tri here opinga rrahu dheun
sikur kerkoi leje prej tij;
pastaj shamia palet ndehu
me qetesi dhe madheshti.

Keshtu mes qiellit dhe tokes
vallja u lind, vallja u shpall;
kemba sinjale i con tokes
dhe dora qiellit i jep lajm.

Dhe vallja rrokulliset tutje
mbi kohra hedhur si hobe;
prilli persiper i hedh lule,
dhjetori boren shkund atje.

Valle shqiptare, shenja ne ere
ylbere tirqesh tej-e-tehu;
kush ju kerceu ju njehere
dhe kembet rob s'i mbene tek ju?

Kush ra midis vorbulles suaj
dhe s'u pershit dhe s'u perflak,
ju bubullima me opinga
qe neper shekuj brodhet varg?

[abs]

Ismail Kadare

"MALL"

Ca pika shiu ranë mbi qelq.
Për ty unë befas ndjeva mall.
Jetojmë të dy në një qytet,
Dhe rrallë shihemi, sa rrallë.

Edhe m'u duk pak e çuditshme
Si erdh' kjo vjeshtë, ky mëngjes.
Qiejt e ngrysur pa lejlekë
Dhe shirat pa ylber në mes.

Dhe thënia e vjetër e Heraklitit
Seç m'u kujtua sot për dreq:
"Të zgjuarit janë bashkë në botë,
Kurse të fjeturit, veç".

Në ç'ëndërr kemi rënë kaq keq,
Që dot s'po zgjohemi ne vallë?...
Ca pika shiu ranë mbi qelq
Dhe unë për ty seç ndjeva mall.

[abs]

Migjeni

NJË NATË PA GJUMË

Pak dritë! Pak dritë! Pak dritë, o shok, o vlla.
Të lutem, pak dritë në kët natë kur shpirti vuen,
kur të dhemb e s'di ç'të dhemb, e syni gjum nuk ka,
urren nuk din ç'urren, don e s'din se ç'don.

Pak dritë! 0 burrë! 0 hero' ngado që të jesh. ....
Burrë që shkatrron edhe që ndërton sërish!
Pak dritë vetëm, të lutem, mshirë të kesh,
se do çmendem në kët natë pa gjumë dhe pa pishë.

Oh! ta kisha pishën të madhe edhe të ndezun!
Me flakën e pishës në qiellin e ksaj nate
ta shkruejshe kushtrimin... Ehu Burrë i tretun
Do ta shifsha vallen tande në majë të një shpate.

Porpishë nuk karn e vetëmjanë burrat, shokët...
Dergjem n'errsin pa gjumë dhe pa dritë...
Askush s'më ndigjon, çirren kot më kot...
Hesht more, hesht! por qindro, o shpirt.

Gjeli këndon dhe thotë se asht afër drita
- Gjel, rren a s'rren? cila asht fjala ejote?
Kur ti këndon thonë se asht afer drita...
Por un s'besoj sonte në Çalët e ksaj bote.

Hiqmuni qafe, mendimet
Ojastëk ty të rroki, të përqafoj si shpëtimin,
më fal atë që due: gjumin dhe andm'min
e dy buzve që pëshpërisin ngushllimin.

[abs]

Esenin

Si t'ia bej , e pyeta sarafin
Ne mengjes, kur theva ca para
Si t'i them me embelsi "te dua"
Ne Persishte te bukures Lejla?

Perseri e pyeta sarafin
lehte e lehte, porsi fllad pastaj
Po te perendishme fjale "puthje"
Ne Persishte, si t'ja shqiptoj asaj?

Si t'ia bej , e pyeta se fundi
Edhe zemra gati sa s'me la
Si t'i them "je e imja , vetem e imja"
Ne Peresishte te bukures Lejla?

C'mu pergjegj sarafi shkurt e prere
Dashurine fjalet s'e tregojne
dashurine e thone vetem dridhjet
Syte si rubin kur vezullojne

Sa per puthjen , as ajo s'do fjale
Puthja s'eshte nje mbishkrim mbi varr
Puthja leshone ere trendafili
Petalet tek i shkrin te buzet zjarr

Dashuria s'dihet se c'te sjell
Gaz a helm ,duro e mos u ndjej
"Imja je " kete e thone duart
ferexhene kur e flakin tej

[abs]

R.Kipling

NË MUNDSH

Në mundsh ta ruash arsyen kur bota humbe fillin
E fajin ty ta hedh ? dhe vetes ti besosh,
Sa herë të dyshojnë e s?të përfillin,
Por edhe dyshimet drejtë t?i gjykosh.
Në mundsh te rish në pritje, në pritje pa u lodhur,
A, kur të urrejnë, urrejtje mos të ushqesh
Madje ndaj shpifjeve të rrish pa folur
Me thjeshtësi, me to pa rënë ndesh.

Në mundsh të mendosh, por jo në shkatërrim
Të ëndërrosh por jo rob ëndërrimesh,
Dhe t?i trajtosh njëlloj e padallim
Ngadhnjim e shpartallim ? burim mashtrimesh.
Në durofsh dot thënjet e tua të drejta
Në kurthe për tradhtarët, kopukët të t?i kthejnë
T?i shohësh të thyera gjërat më te shtrenjta
E prap t?i ndërtosh me vegla që nuk vlejnë.

Në mundsh fitoret që ke korrur t?i flijosh
Si në kumor, në një të vetme lojë,
Të rrezikosh, të humbësh, e prap t?ia fillosh
Dhe humbjen kurrë t?mos e zëshë në gojë
Në durofsh dot muskul, nerv, puls e zemër
Të të shërbejnë edhe kur gjithçka të duket e kotë,
E të qëndrosh kur s?ke më asgjë veç vullnetit
Që veç një fjalë ? QËNDRO? gjithnjë të thotë.

Në mundsh të flasësh me maskarenj, por nderin ta ruash
A të ecësh përkrah mbretit pa krenari që t'vërbon
Nëse armiku ose miku s?të bëjnë dot të vuash
Dhe gjithçka e çmon, por veç sa meriton.
Në mundsh të mbushësh dy minuta aq të rënda
Me vepra që peshojnë?Dije dhe mos ke asnjë dyshim
Se jotja do jetë bota me cka ka brenda
Dhe engjull do jesh, o syri im!

[abs]

Pablo Neruda

Më pëlqen kur hesht

Më pëlqen kur hesht, sikur të mos ishe,
dhe më sheh nga larg e zeri im nuk t?arrin.
Thua sikur prej teje fluturuan sytë,
dhe sikur nga nje puthje goja t?u vulos.

Si gjithë këto sende që më rrethojnë,
ti ngrihesh e mbushur me shpirtin tim.
Flutur e gjumit të trazuar,
ti je vetë fjala trishtim.

Më pëlqen kur hesht dhe rri si e largët.
Sikur unë të shqetësoj, flutur që fërgëllon
më vështron nga larg dhe zëri im nuk t?arrin.
Lermë që unë të hesht tani ne qetësinë tënde.

Lërmë që unë të flas me ty në këtë heshtje,
e shndritshme si një lampë, si një unazë.
E heshtur e plot yje, ti je si nata.
Ti hesht me heshtje yjesh, nga qetësitë e largëta.

Të dua kur ti hesht, sikur më zhdukesh fare.
E largme dhe e dhimbshme, sikur të jesh e vdekur.
Mjafton një buzëqeshje ? përse duhet një fjalë?
që unë të gëzohem se s?është e vertetë vdekja.

Përktheu Fatos Arapi

[abs]

Dritero Agolli


KUR TE JESH MERZITUR SHUME

Ketu s' do te jem, do jem larguar;
Ne toke i tretur si te tjeret,
Ne kafenene e preferuar
Nuk do me shohin kamarieret.

Dhe neper udhet ku kam ecur,
S'do ndihet kolla ime e thate,
Mbi varrin tim do te rrije i heshtur
Nje qiparis si murg i ngrate.

Ti do trishtohesh atehere,
Se s'do me kesh ...
Dhe, kur ne xham te fryje ere,
Do qash me eren dalengadale.

Po kur te jesh merzitur shume.
Ne raft te librave kerkome,
Atje do te jem i fshehur une,
Ne ndonje varg a ndonje shkronje

Mjafton qe librin pak ta heqesh
Dhe une do zbres, do vij pas teje;
Ti si dikur me mall do qeshesh,
Si nje blerim pas nje rrekeje.

[Pinkparadise]

Kjo eshte nje poezi qe qarkullon keto dite neper bote,
eshte vertete prekese, lexoeni me vemendje....


"Poezia e njė vajze me kancer po bėn xhiron e botės"

JU LUTEM, PĖRCILLUANI KĖTĖ MESAZH TĖ GJITHĖ ATYRE QĖ NJIHNI, madje edhe atyre qė nuk i njihni. Ėshtė kėrkesa e njė vajze tė veēantė qė shumė shpejt do ta braktisė kėtė botė, pėr shkak tė kancerit. Kėsaj vajze i mbesin vetėm 6 muaj jetė, dhe si dėshirė tė fundit ka dashur tė dėrgojė njė letėr pėr t'i thėnė tė gjithėve qė ta jetojnė plotėsisht jetėn e tyre, meqė ajo nuk mund ta bėjė kėtė. Nuk do tė mundet tė promovojė asgjė, tė diplomohet, tė martohet e tė ketė njė familje. Nėse ia dėrgon kėtė e-mail njė numri tė madh personash, do tė mund t'i jepni asaj dhe familjes sė saj njė shpresė tė vogėl, sepse pėr ēdo emėr qė do tė dėrgohet, The American Cancer Society do tė dhurojė 3 cent pėr tė paguar kurimin dhe shėrimin e saj. Njė djalosh ia ka dėrguar 500 vetėve! Ne mund t'ua dėrgojmė tė paktėn 5 ose 6 vetėve. Nuk po dhuron para, por vetėm pak nga koha jote!


VALLĖZIM I LEHTĖ

I ke vėshtruar ndonjėherė fėmijėt
kur vallėzojnė tė kapur - dore?
E ke dėgjuar zhurmėn e shiut
kur bie pėrtokė?
A ke ndjekur ndonjėherė
fluturimin e ērregullt tė njė fluture?
A e ke vėzhguar diellin
atėherė kur nata zhduket?

Do tė bėje mirė ta ngadalėsoje hapin.
Mos vallėzo kaq shpejt
Koha ėshtė e shkurtėr
Muzika nuk do tė zgjasė pėrgjithmonė.

E pėrshkon ēdo ditė fluturimthi?
Kur pyet "Si je", a e dėgjon pėrgjigjen?
Kur dita mbaron, shtrihesh nė krevatin tėnd
me qindra pyetje tė njėpasnjėshme qė tė vijnė ndėr mend?

Do tė bėje mirė ta ngadalėsoje hapin.
Mos vallėzo kaq shpejt.
Koha ėshtė e shkurtėr.
Muzika nuk do tė zgjasė pėrgjithmonė.

I ke thėnė ndonjėherė birit tėnd
"Kjo do bėhet nesėr?"
pa e vėnė re nga nxitimi,
keqardhjen e tij?
Ke menduar ndonjėherė
pėr njė mik tė mirė
tė cilin e ke humbur
sepse kurrė nuk kishe kohė
pėr njė telefonatė dhe njė "Si je"?

Do tė bėje mirė ta ngadalėsoje hapin.
Mos vallėzo kaq shpejt.
Koha ėshtė e shkurtėr.
Muzika nuk do tė zgjasė pėrgjithmonė.

Kur vrapon kaq shpejt pėr tė arritur diku
humbet gjatė rrugės kėnaqėsinė e tė shkuarit?
Kur shqetėsohesh dhe vrapon gjatė gjithė ditės,
jeta ėshtė njė dhuratė e pa hapur kurrė... E flakur tutje.

Jeta nuk ėshtė njė vrapim.
Merre mė shtruar
Dėgjoje muzikėn
Para se kėnga tė pėrfundojė.

[abs]

PABLO NERUDA


E humbem dhe kete mbremje

E humbem edhe kete mbremje.
Askush nuk na pa te zene per dore,
kur muzgu i kalter binte mbi bote.

Nga dritarja une pash?
lodrimin e perendimit mbi kodrat e largta.

E pastaj, si nje monedhe,
nje copez dielli u perndez ne duart e mia.

Te kujtova ty me shpirtin e ndrydhur,
me ate trishtimin qe ti ke njohur tek une.

Ku ishe ti ne ate kohe?
Me c?njerez?
Cfare fjalesh u thoshe?
Oh, pse me ndodh keshtu:
Dashuria
shperthen pernjeheresh,
kur jam I trishtuar dhe kur ti je larg?

Libri qe marr te lexoj mbremjeve, me ra nga duart,
dhe te kembet e mia, si nje qen I plagosur u rrotullua pelerina.

Gjithnje, gjithnje sapo vjen mbremja ti iken,
Deri ku muzgu bredh duke tretur statujat.

[abs]

Pablo Neruda

Para se te Dashuroja

Para se te dashuroja, e dashur, asgje s'ishte imja
endesha rrugeve, midis sendeve,
asgje s'kishte vlere, as emer nuk kishte:
vetem ajer qe priste ishte bote.
Une pashe salloneve ne ngjyre hiri,
galeri te banuara prej henes,
hangare te pashpirte ne ndarje,
pyetje qe ngulnin kembe ne rere.
Gjithçka ishte bosh, e vdekur, e heshtur,
rrezuar, braktisur, leshuar;
gjithçka ishte e huaj, tjetersim,
e te tjereve ishte dhe e askujt,-
gjersa bukuria jote dhe varferia
e mbushen vjeshten me dhurata.

[abs]

E.Hatibi

MERZIA

Merzia varferon vec pjese te trupit
Te cilat fshihen nen bust
Merzia, piedestali qe me larton
Kesaj rruge pa tradita, pa barrikada
Te pjek merzia, merzia, merzia
Sic piqet nje pikture anitike, plasaritet verniku
Pluhuri mbi pikture i josh qepallat te ulen
E tonet kuqerreme te burojne nga merzia
Prej piktures e sajojne dhomen e vetevrasjes,
ku perdet u ulen
eshte dhoma e mire e miqve, me veles
I je qepur nje karrigie te rende dhe nuk del kurre
Nga titulli i librit, brenda te cilit sigurisht qe ti
ekziston
Nen emra te rreme e kujtese te njellojte
Ne nje cep te bibliotekes do ta gjej te vjeter librin
Merzia, merzia
Merri gjymtyret e mija e hidhi ne ndonje loje
Ku vec mund te humbet
Vec te mos e prek me trupin
As te falem me to nuk dua
Ose i nderroj gjymtyret me floket e mij
Ah, floket e mij dy here te prere, aq te gjate
Mes tyre gjendesha mes nje kopshti trendafitesh ujitur
pa gjak
Ku stolat kendonin me ze te harruar
shatervani...
Aty midis flokesh i shpetoja njerezise
Tek me sy te mbyllur ecja e s'me shihnin
Kerkoj floket e mij qe qene te verdhe
Po krejt ma thithnin te keqeni dhe me linin mua
Vec merzira te mira
Po tani qe pa floke kam mbetur, pa njerez kam mbetur
Merzia
Eshte dicka e hidhur qe nuk ben dot pa te me
Si edhe pa e quajtur pikellim apo me fjale me te ndera
eshte dicka qe vertet te kthen ne bust
Barkun me qime e kofshet t'i fsheh e t'i ruan
Ne uje te mbyturish
Qe t'i kesh per pleqeri
Tani qe zhduka edhe floket e shenjte
nje figure e lojes me letra jam bere
Duke buzeqeshur me nje lule gazi ne dore
Me ca rroba te stolisura fort
Bust, bust spathi, si fant
Me dy koke e kater duart me thika e gjethe te gjumit
Tanime merzia si nje gjarper pellumb
Ne nje fole thurur prej flokesh te ngordhur
Ngroh si veze dy kokat e mija
Njera eshte per vrasje, tjetra per vetvrasje.

[abs]

Cajupi

VARFËRIA DHE LIRIA

Jam i varfër, po i lirë,
ndaj më pëlqen varfëria;
kush do të rrojë më mirë,
s'urdhron dot veten e tia.
Mbreti sikur të më thotë
"Hajde në palas me mua,
të gëzosh dhe ti në botë",
do t'i them: "Zot, nukë dua.
Për të ngrën' e për të pirë
nukë mund të shes lirinë;
i varfëri rron më mirë
s'ai që do madhërinë.
S'më duhet ergjëndi mua,
dua lirinë dhe nderë,
dua të bëj si të dua,
jo si të duan të tjerë.
Nukë ka në këtë jetë
gjë m' e vyer se liria".

[venus]

Perzgjedhje teper e mire abstrakt.

[abs]

...Venus, do sjellish te tjera? (IMG:style_emoticons/default/smile.gif)


Mimoza ahmetit


Ti do te heshtesh

Ti do te heshtesh gjate ate dite,
ndoshta per fare ate nate,
kur te mos jete
mbi sferen e humbur te tokes,
figura ime krenare
me syte e fuqishem si shpeze
qe vec lirise i perkasin,
qe ti ti i deshe aq shume.
Ti do te heshtesh djale,
ti do te heshtesh,burre,
ti do te heshtesh,shpirt,
kur te mos jem me une.
Dhe mjekra jote peshtetur mbi klavikul,
do te heshte.
Oh,nuk do te jete me ajo heshtje,nje nga ato qe vibrojne afrimin.
Ajo heshtje e madhe,
ajo heshtje e mungeses,
ajo heshtje e kthimit tend,
ne nje,ne nje,ne nje.
Ti qe gjithmone me mua ishe dy,
dhe prape njesuar,
po kurre bir vetmie.
Do te heshtesh,
ti qe aq pak flisje dhe heshtjet i krisje
ti qe i kishe fjalet si guaska te rralla,
qe m'u desh aq rruge te eci per ti gjetur,
do te heshtesh ti,qe aq shume te desha,
Do te kthehesh ne nje burre si mijera
(kurre nuk mbaron argateria se ngreni burra.)
Do te heshtesh.Do te cohesh.Do te ikesh qe andej,
krahthyer drejt gojes se argaterise do t'ikesh
duke tu zvogluar trupi,shpatullat ne largesi.
(Pika me rafte sa fort ti desha shpatullat!)
Do te ikesh argati im,do te zhdukesh,
dhe ketu historia jone do te mbaroje
historia jone e padegjuar
qe e pergjonin yjet e pikuar
e qe kapnim me dore nen cati.

PS: Blue e lexova nga ty dhe me pelqeu shume!
E mos na ven n'prov' ne lasgushave moooj (IMG:style_emoticons/default/biggrin.gif)

[McCik]

Ma t'bukur poezi, s'mund ta gjesh. Bravo Blue!

[abs]

Eleanor Brown

Me pyete c'mendoja per dashnoren tende te re;
Dhe meqenese tani ne jemi thjeshte "miq"
Do te jem e cilter, por gjuhes do ti ve fre
Se nuk bej pjese tek tipat hakmarres, te liq.

Kjo varet nga shija, qe s'duhet diskutuar;
Sepse kush nga ne eshte i afte te kuptoje,
Pse disa e duan dhomen gjithmone te erresuar,
A gjellen e shendeteshme, por qe s'futet ne goje?

S'ka ligj se c'tipare duhet te kete ne fytyre,
Dicka te bukur e gjen ne cdo vetull, sy a veshe,
Zoti s'mund t'u jepte gjithe krijesave ngjyre,
Ndersa mend iu dhe vetem disave prej nesh.

Jam e sigurte se ajo, ka plot cilesi te tjera,
Bashke me ndonje virtut qe lehte s'harrohet,
Si dhe nje joshje te fshehte, terheqese si vera,
Qe me pak vemendje, edhe mund t'i dallohet.

Dhe nese disa vishen vec per kompliment,
C'bukuri kujtojne ato se kane;
Per nje njeri qe eshte bosh , pa mend,
A ka rendesi modeli ne nje fustan?

S'eshte se mendoj qe ajo eshte tip koti,
Kjo shprehje nuk hyn ne fjalorin tim,
Ka meshkuj qe i duan femrat si qemoti
Zeulet e kokemenjane ne cdo kuvendim.

S'eshte se ajo nga asgje nuk merr ere,
S'eshte se e folura e saj mua ma shpif
por nje brume i gatuar, fije fije prere,
Pa sherbet, s'behet kurre kadaif...