Te qenurit dhe te ndejturit vetem, eshte nje problem i madh per disa, ka tipe personash te cilet nuk e durojne dote vetmine, i duket vetja te humbur, ose pa jete, dhe rrefuzojne te mos jene te shoqeruar.
(Per te dhene nje shembull, njoh dike, eshte shume simpatik, i zgjuar, ka humor edhe pse noj here pak te rende, ka nje pune mjaft te mire, etc etc etc me nje fjale, ka gjithshka per te pelqyer, por thjesht ka kete pseudo kompleks te vetmis, qe e shtyn gabimisht, te bashkjetoj me nje femer me te cilen nuk shkon mire, qe ndoshta nuk e do, por thjesht nga frika e te ngelurit vetem, vazhdon te jete me te...)
Pse ne shoqerin e sotme, njerzit kan kaq frike te jene vetem??? Deri ku te ēon frika e vetmis???
Dhe nga ana tjeter kemi ata qe vetmia nuk i shqteson aspak, ne fund te fundit, personi me te cilin kuptohemi me mire, dhe me te cilin bashkjetesa nuk shtron asnje pbm eshte Vetvetja, Me mire vetem se sa i shoqeruar keq, apo jo ???
A mundemi te jemi mbi 100% autonom, deri ne piken sa te mos kemi nevoje per askend ??? A eshte thjeshte nje zakon i keq qe marrin disa e te qenit vetem, apo i shtyjne konfliktet personale psikollogjike, qe te mos arrijne ne nje kompromis me ata qe i rrethojne, dhe detyrimisht vetmia ngelet e vetmja zgjidhje???
|