Nuk e di a e njeh kush
Franēois Dupeyron...po ju them qe ky regjisor dhe trupa e tij kane bere nje film vertet brilant.
Ne fakt qellon qe ndonjehere vjen natyrshem ndonje film i thjeshte, i ngrohte, i dashur....
Zoti Ibrahim eshte nje i tille. Nje histori e thjeshte, reale qe ndodh ne nje vend thujse te varfer te Parisit, ku prostitutat levizin lirshem, dhe qe ku me mire te bie te ecesh ne keto rruge sesa te udhetosh.
Pikerisht ketu takohen dy njerez te pangjashem per te formuar nje miqesi te cuditshme por te pafundme.
Mojsi, (Pierre Boulanger) eshte nje djale 16 vjecar qe sapo ka njohur nocionin prostitute, dhe sju ndahet me atyre, me nje baba qe kurre nuk gjen kohe per familjen....
..........kapet duke vjedhur ne dyqanin e Ibrahimit (Omar Sharif) dhe shume shpejt behen shoke... e cuditshme por e vertete.
Ibrahimi e meson Mojsin mbi gjithcka, e mban prane dhe shume shpejt Mojsi braktis shtepine dhe niset ne udhetim ne Z.Ibrahim.
Gjeniale eshte menyra sesi na perkshruhet kjo miqesi, miqesi e kulluar...nuk implikohet as vetmia e Ibrahimit e as ndonje note pedofilie....edhe pse shpesh here te shkon mendja qe mund te jete miqesi e tepert, eshte thjesht miqesi, asgje me teper.
Ibrahimi gjithnje thosh dicka me vlere mbi gjithcka. Pikepamjet e tij mbi parane jane vertete te gjetura.
Nje film i tille eshte nje kombinim midis komedise dhe drames. (analogjia e arkes se kursimit me ka pelqyer jashtezakonisht)
Fundi edhe pse relativisht i parashikueshem, eshte vertet mbreselenes, mbi te gjitha z.Ibrahim shkelqen me lojen e tij. Nder filmat me interesante qe kam pare keto kohe...edhe pse nje produksion i 2003, une e pashe vetem tani, ne 2008.
http://img5.allocine.fr/acmedia/medias/nme.../50/affiche.jpg