[zog]

Dialog tek tema Dizfunksion seksual !.

Pyet abstract, pergjigjet lojtar.

abstract - Dhe se "dashuria eshte konsumuar" sic tha dikush, kjo me duket pak absurde...

lojtar - Dikushi tha qe djali e ka konsumuar seksin jo dashurine. Siç tha dhe qe grate e ngatrrojne shpesh njeren me tjetren.

abstract - 'Dikushi' (IMG:style_emoticons/default/biggrin.gif) meqense grat e ngaterrojne ket' a nuk ja shpjegon ma hollsisht ?

lojtar - Grate e ngaterrojne seksin me dashurine, ne kuptimin qe e njesojne. Ndersa per burrin jane dy gjera te ndara, ose me mire, ndarja eshte me e qarte. Historikisht, virgjeria eshte konsideruar te gruaja si diçka pozitive ndersa te burri si diçka negative. Djali "e ben te keqen" pa problem, pa e angazhu veten dhe pa pasur nevoje te ndjeje dashuri. Per vajzen e re eshte ndryshe, (IMG:style_emoticons/default/censored.gif) eshte shpesh e vetmja pasuri qe ka. E jep ose per interes ose per dashuri, shpesh per te dyja bashke.

Sot, do thone disa, dhe grate jane bere si burra, te pakten ne vendet e zhvilluara. Kjo eshte e vertete, por prape atavizmat kane ngele. Emancipimi i gruas s'e ka munde akoma biologjine.

Problemi jone tani eshte qe i konsiderojme gjerat nga kendveshtrimi personal, pa u perpjek te vihemi ne vend te tjetrit ose ne pozicion te favorshem per te gjyku. Gruaja e gjykon burrin nga pozicioni i vet, pa marre parasysh karakteristikat e veçanta te tij. Gruaja s'e kupton qe burri mund t'a doje pa e (IMG:style_emoticons/default/censored.gif) ose mund t'a "tradhtoje" duke e dash. Qe burri s'eshte i gatshem t'a braktise per nje tjeter qe mund te frekuentoje. Ndersa gruaja, ne rastet me te shumta, eshte e gatshme t'a leje burrin per te "dashurin". Gruaja "tradhton" me me veshtiresi ndoshta se burri, po njekohesisht ne menyre me radikale. Nejse, kjo teme eshte e gjere.

[zog]

abstract - Mendoj se fjala 'deshiroj' ka te baj me teper me ndienjen e mendimit, ndersa fjala 'dua' ka te baj me shume me ndienjen e fizikut/trupit/konkretes.

Sa e komplikume kjo dashuria mre (IMG:style_emoticons/default/biggrin.gif)
Masanej ka dhe njerez qe japin ma shume, pra jane zemergjane sie dhe ne te kunderten...
Po ti ndajme ne grupe: praktiket duan, ndersa romantiket e idealistet deshirojne...

Je i nje mendje? (IMG:style_emoticons/default/smile.gif)

lojtar - Kurse une mendoj se eshte e kunderta. Po te jemi dakort qe deshiroj lidhet me deshiren ndersa dua me dashurine, edhe pse e ndajme dashurine ne shpitrore, fizike, etj. deshira eshte gjithmone fizike, seksuale. Nuk themi deshiroj shpirtrisht ose platonikisht. Deshira lidhet me pervetsimin e objektit te deshiruar, ndersa dashuria me dhenjen (flijimin) e vetvetes per personin (idealin) e dashur. Prandaj kjo e fundit eshte e veshtire (une kam tendence te them e pamundur) dhe per me zemergjeret midis nesh.

Nuk mund te te kem, - thote Preveri
Po me qense te dua,
Mund te te jem

Muhabeti behet akoma me i komplikum me problemet e leksikut qe kemi. Ndoshta kjo theksohet nga qe shumica prej nesh jetojme larg Shqiprise prej vitesh (dhe ne njefare izolimi) dhe i japim fjaleve ngjyra te forta lokale ose personale. Kjo mund te jete e vlefshme dhe per mu, po vallaj, kur kam dyshime, hap fjalorin. Ket do ja keshilloja dhe Zogut, po meqense e njof, e di qe s'ka fjalor shqip ne shpi dhe kompenson me fantazi.


abstract - Ne kendveshtrimin tim asnje nuk 'flijon'vehten per tjeterin por per vehten e tij nepermjet tjetrit...
ketu ndoshta kthehet e pamundura ne te mundur (?)

lojtar - Teorikisht eshte e mundur po te ishim te arsyeshem. Por ajo qe eshte paradoksale tek njeriu eshte se kur njeri eshte gati t'a sakrifikoje egon e vet per tjetrin, tjetri ndjehet fitues dhe i kthen syte nga beteja te reja. I flijuari ngelet vetem. Ne marrdhenjet dashurore ka lufte per pushtet, prandaj dashuria i ngjan me shume urrejtjes sesa miqesise. Kjo lufte per pushtet e ben dashurine interesante por njekohesisht te parealizueshme. Prandaj romancat kane aq sukses te mileti, sepse i eksitojne instiktet duke i dhene iluzionin e realizueshmerise.

Kam vene re qe njeriu s'vepron ne menyre te arsyeshme, dmth ne perputhje me arritjen e interesave ose qellimeve per te cilat lufton. Njeriu e perdor llogjiken per te kuptu ose justifiku instiktet, por jo per t'i ndryshu. Lufta per pushtet eshte instiktive, ndersa dashuria (e te gjitha formave) eshte ideali i njeriut te qyteteruar. Por ajo qe i intereson ne te vertete njeriut nuk eshte arritja e qellimit (idealit), por lufta per te.

Psh. nje njeri qe synon parate mendon ne fillim se njefare shume do t'i mjaftonte. Po me fitimin e shumes se paracaktuar, tjetri s'ndalet me kaq, do qe te fitoje gjithmone e me shume edhe pse nevojat personale i ka permbush me kohe (kapitalizmi). Keshtu eshte edhe ne dashuri, e mira s'ka fund.