[pst]

Një ngastër me diell


Nëna ime,
ka një recetë për lumturinë?

më flet për të,
me duart e zbardhura,
zhytur, në brumin që mbrujt në tepsi?

Ajo shton kursyeshëm;
pak ujë? pak miell?
?çdo gjë me masë?

E shtriq brumin kujdesshëm në tepsi,
pastaj e ndan në ngastra?

një copë? për ëndrat?
një? për fitoret?
një tjetër?. për humbjet?

nëna vizaton me pirun,
nga një diell të vogël, për çdo ngastër?

e fut tepsinë në furrë,
pastaj kthehet rrëmbimthi nga unë,
?më urdhëron, prerë;
të ndjek recetën e saj me çdo kusht?

recetën? që ka shpikur për lumturinë time?

Nëna ime,
sot e ka mbrujtur atë?
? në ngastra të vogla? me nga një diell përsipër?

Gazeta Shqiptare,
Milosao

[zog]

poezi me nivel.

mendoj se kulaçi qe ben nena quhet eksperience, ose ne shqip pervoje. i ka dhene provat kulaçi i nenes prandaj them dhe qe te urdheron te besh njesoj si ajo.

ndersa alternativen tende e kam te paqarte. por me duket se ; ti beson qe lumturia duhet te jete diçka me e thelle, ose me e rafinuar se kulaçi i nenes.